สิงห์

เมื่อมือมืดจับทรงกลดและจิรัสยาไปเพื่อฆ่าทิ้ง แถมยังคิดใส่ร้ายว่าเต่าศิลา แก๊งของจิรัสยาเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการกระทำครั้งนี้
จิรัสยาจึงจำต้องทำทุกวิถีทางเพื่อลากตัวคนผิดที่แท้จริงออกมาให้ได้
แม้ว่า...นั่นจะเป็นการต้องร่วมมือกับ "คุณชายเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ" ที่เธอไม่ชอบขี้หน้าแบบทรงกลดก็ตาม
แต่เอ...เธอไม่ชอบเขาจริงๆ น่ะหรือ...

“พ่อเธอเข้าใจเรื่องเราผิด ต้องการจับเราแต่งงานกัน แต่เธอรู้ไหม ว่าถ้าฉันไม่อยากแต่ง ฉันก็มีวิธีบอกปัด หรือยื้อเรื่องเอาไว้ได้ตั้งหลายทาง”
หัวใจจิรัสยาเต้นแรง ขนอ่อนลุกพรึบทั้งตัว เธอเหล่มองผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามี และเมื่อเห็นเขาจ้องเธอนิ่ง หญิงสาวก็รีบหลบตา
“เธอคิดว่าเพราะอะไรฉันถึงได้ไม่ปฏิเสธ”
โอ๊ย! นี่เธอต้องป่วยแน่ๆ จึงได้เกิดอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวแบบนี้
เมื่อจิรัสยาเงียบ ไม่ตอบ ผู้ซึ่งกำลังรุกไล่หัวใจของหญิงสาวจึงบุกต่อ บุกประชิด โยนระเบิดเพื่อทะลุทะลวงหัวใจเธอเข้าไป
“ก.ไก่ เพราะฉันชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น”
จิรัสยาสะดุ้งเฮือก ยกมือข้างหนึ่งขึ้นจับหัวใจที่เหมือนจะกระโจนออกนอกอกให้ยังอยู่ในอกตน
“ข.ไข่ ยิ่งเราอยู่ด้วยกันนานขึ้น แม้จะรู้ว่าเธอโกหกฉันตลอดเวลา เห็นฉันเป็นคนไม่เอาไหน ฉันก็ยังอดมอบใจให้เธอไม่ได้” ทรงกลดลุกขึ้นมานั่ง ยิ้มกว้างเมื่อเห็นจิรัสยาทำตัวประหนึ่งนางอาย ไม่ยอมสบตาเขา แบบนี้แปลว่าเขาพอมีหวังบ้างใช่ไหม “ค.ควาย เพราะฉันรัก...”
จิรัสยายกมือขึ้นอุดหูแล้วส่ายหน้า ไม่ยอมฟัง เห็นดังนั้นทรงกลดก็ขยับเข้าไปใกล้เมียตนเอง ใกล้จนจมูกอยู่ห่างหากปลายจมูกเธอแค่คืบเดียว