CEO ร้ายคาดคั้นรัก

“รอแป๊บหนึ่งนะกช แป๊บเดียวเท่านั้น”
เขาถอดเสื้อแล้วโยนลงจากโซฟาราวไม่ไยดี ปลดกระดุมเม็ดบนและรูดซิปกางเกงยีนส์ของตัวเองออกด้วยเช่นกัน
กชนิภาเบิกตาโตขึ้น ดวงหน้ากระจ่างใสแดงจนเขารู้สึกเหมือนเธอกินมะเขือเทศมากเกินไป
“เครื่องกระตุ้น หรือว่าอุปกรณ์ช่วยอย่างอื่น” เธอกระวีกระวาดดึงตัวเองให้ลุกขึ้น
เขาเห็นแววตาขวัญหนีดีฝ่อที่เผยขึ้น ลูเซียโน่โน้มตัวลงจุมพิตเธอเบาๆ
“ถุงยางอนามัย” เขากดท้ายทอยเธอเข้ามารับจุมพิตร้อนแรงอีกครั้ง “ไม่ต้องมีอุปกรณ์ช่วยอะไรทั้งนั้นกช แค่ผมคนเดียวคุณก็รับมือไม่ไหวแล้วสาวน้อย... รอเดี๋ยวนะ"