นิตยสาร Creative Thailand ปีที่ 9 ฉบับที่ 10

Hello Nam Jai
น้ำใจไทยหายไปไหน

การจะอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างสงบสุขได้ สิ่งหนึ่งที่จะขาดไปไม่ได้เลยก็คือการมี “น้ำใจ” ระหว่างกัน แต่ยิ่งนานวันที่สังคมไทยเปลี่ยนจากสังคมขนาดเล็กที่ผู้คนไปมาหาสู่แบบทักทายได้ทุกบ้านเสมือนญาติพี่น้อง มาสู่สังคมขนาดใหญ่ที่ซับซ้อน ซึ่งการติดต่อสื่อสารระหว่างกันผ่านอุปกรณ์ทางเทคโนโลยีให้ความรู้สึกสะดวกใจมากกว่าปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัว ก็ดูเหมือนว่าปริมาณน้ำจิตน้ำใจของคนไทย รวมไปถึงคนเมืองทั่วโลกนั้น กำลังเหือดแห้งลงทุกที

"เป็นคนไทยหรือเปล่า มีน้ำใจบ้างไหม" คือคำพูดที่ดูเหมือนจะถูกหยิบยกขึ้นมาบ่อยขึ้นโดยคู่กรณีเมื่อเกิดความขัดแย้งในสังคม ชวนให้นึกสงสัยว่า แท้จริงแล้ว “น้ำใจ” ควรมีหน้าตาอย่างไร นอกจากความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเห็นอกเห็นใจกันแล้ว การเคารพสิทธิ์ผู้อื่น เคารพกฎกติกา และรู้หน้าที่ของตนเอง สามารถนับว่าเป็นน้ำใจด้วยได้หรือไม่

เพราะบางทีเมื่อเราทุกคนรับผิดชอบในการกระทำของตัวเราเองแล้ว ผู้คนในสังคมอาจจะแทบไม่ต้องเรียกร้อง "น้ำใจ" กันอีกต่อไปเลยก็เป็นได้