ใจพลั้งรัก

“ใครวะ หมอมาใหม่เหรอ หน้าตาโคตรน่ารักเลย”
“เออ โรงพยาบาลเราดูเจริญหูเจริญตาขึ้นเยอะ”
เพราะคำพูดของชายสองคน ที่เดินหิ้วอุปกรณ์ซ่อมบำรุงผ่าน ทำให้ชลธิศน์เหลือบมองไปยังผู้หญิงสวมเสื้อสีขาว ทับชุดกระโปรงผ้าพลิ้วเดินออกมา
เธอมัวก้มมองทางเดินลงลาดชัน สำหรับรถเข็นคนพิการ และพอร่างชายสองคนนั้นพ้น ตรงกลางทางเดินก็โล่งว่าง
เท้าของฉัจฉรียาหยุดโดยอัตโนมัติ เมื่อเจอกับคนที่ยืนอิงตัวสูบบุหรี่อยู่กับเสาระเบียงทางเดิน
“คุณชุน...”
ริมฝีปากเธอขยับเบาๆ
สายตาสบกับเขาด้วยอาการหัวใจเต้นตึก
ทว่าเจ้าของไหล่กว้างคู่นั้นยืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูง บุหรี่ในมือถูกดีดทิ้ง ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าเดินผ่านเธอไปราวกับคนไม่เคยรู้จักมาก่อน ทั้งที่... เคยเรียกเธอว่าเมีย
ฉัจฉรียาก้มหน้า กะพริบกลั้นความร้อนในหน่วยตา ตัดสินใจเดินต่อไปทั้งที่ข้างในมันปวด
เขาคงไม่อยากจะเกี่ยวข้องใดๆ กับเธออีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแฟน หรือแม้แต่คนรู้จัก...