ไฟรัก

คนเขียนคือคนเดียวกับ ถั่วพูลู่ลม(ญาดามณี)


“ยายหนูจี๊ด”

“.....”

“ยายหนูจี๊ด”

“.....”

“ยายหนูจี๊ด!!”ครั้งนี้ผมตะโกนออกไป ยายหนูจี๊ดหันมามอง

“มานั่งนี่”พอผมสั่งก็เดินมานั่งอย่างว่าง่าย ผมว่าวิญญาณยายนี่หลุดออกไปแล้ว ปกติไม่เคยเชื่อฟัง

“ข้าวสวยต้องแต่งงานกับพี่ไฟจริงๆเหรอ”

“อือ”

“ไม่แต่งไม่ได้เหรอ”

“ไม่ได้”ยายหนูจี๊ดเอาแต่มองตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกตาไม่กระพริบ

“ข้าวสวยกำลังฝันอยู่ใช่ไหม ต้องฝันแน่ๆ ตื่นๆ ข้าวสวยตื่น”ยายหนูจี๊ดตบหน้าตัวเอง ทำไมชอบทำตัวน่ารักวะ เฮ้ย! ผมชมยายนี่ว่าน่ารักเหรอวะ ปกติสายตาผมไม่ชอบมองอะไรแบบนี้นะ แล้วทำไมถึงมองยายหนูจี๊ดได้ทำตัวน่ารักได้วะ

“ฝันบ้าฝันบออะไร”

“ต้องฝันแน่ นี่ก็ไม่ใช่พี่ไฟตัวจริง ฝันแน่ๆ”ยายหนูจี๊ดหันมาลูบไปตามแขนและหน้าผม เดี๋ยวได้ตื่นจากฝันแน่

“มานี่!”


“พี่ไฟ ปล่อยนะ!”ฉันพยายามดิ้น แต่พี่ไฟไม่เคลื่อนไปไหนเลย ฉันดิ้นจนเหนื่อยดิ้นจนไม่มีแรงดิ้น เขาก็ยังทับฉันอยู่ สายตาก็จ้องฉันเขม็ง

“เหนื่อยแล้ว?”รู้แล้วยังจะมาถาม เขามันตัวหนักเป็นบ้าเลย พอฉันอยู่กับเขาฉันเหลือตัวนิดเดียวเอง แค่เขาทับฉัน ฉันก็แทบจะจมลงไปกับที่นอนแล้ว

“พี่ไฟ หนูเอ่อ...”เอาอีกแล้ว ทำไมปากฉันถึงได้หาเรื่องใส่ตัวฉันแบบนี้นะ

“ต้องถูกทำโทษนะข้าวสวย”พี่ไฟเรียกชื่อฉันด้วย ปกติเขาไม่เคยเรียกเลย ฉันจ้องเขารู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ถูกเขาเรียกชื่อ ทำไมต้องดีใจด้วยนะ แต่ว่าเขาจะทำโทษฉันอีกแล้วเหรอ ฉันไม่อยากถูกเขาทำโทษเลย เวลาถูกเขาทำโทษฉันต้องตัวอ่อนและรู้สึกวาบหวิวกับเขาตลอดเลย

“ไม่ทำโทษได้ไหมคะ”ฉันอ้อนเผื่อว่าเขาจะเห็นใจ

“ไม่ได้”

“ชิ! ผ่อนปนสักนิดก็ไม่มี”ฉันมองค้อนเขา อุตส่าห์พูดเพราะๆยังไม่ลดโทษให้อีก ตาแก่! เขาไม่แก่สักนิด คนอายุยี่สิบห้าจะแก่ได้ไง ฉันรู้อายุเขาเพราะว่าเขารุ่นเดียวกับพี่ต้นข้าว

“ไม่ต้องทำตามที่ปู่สั่งหรอกนะ ถึงยังไงเราก็ต้องหย่ากันอยู่ดี”หย่างั้นเหรอ ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องหย่าเลย คิดว่าจะต้องแต่งแล้วอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตซะอีก

“พี่ไฟจะหย่าเหรอ”ฉันตัดสินใจถามเขา

“ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก คงต้องอยู่กันไปสักพัก หลังจากนั้นค่อยหย่า แล้วให้เหตุผลว่าเราไปกันไม่ได้”เข้าใจแล้ว เพราะเขาดันได้ฉันเป็นเจ้าสาว เขาก็เลยคิดจะหย่า แต่ถ้าเป็นพี่ต้นข้าวเขาคงไม่มีความคิดแบบนั้นหรอก ฉันเคยมองตาเขาเวลาที่เขามองไปที่พี่ต้นข้าว มันมีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ฉันคิดว่าเขากับพี่ต้นข้าวเคยมีความสัมพันธ์อะไรกันมาก่อน ความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่เพื่อน

ทำไมทุกคนถึงไม่ต้องการฉันขนาดนี้นะ ฉันเกิดมาทำอะไรบนโลกใบนี้กัน

“ข้าวสวยเข้าใจแล้วค่ะ พี่ไฟสบายใจได้ ข้าวสวยจะอยู่ในที่ของข้าวสวย จะไม่เข้าไปทำให้พี่ยุ่งยากใจ เดี๋ยวข้าวสวยนอนโซฟาเอง พี่ไฟจะได้นอนคนเดียวบนนี้ได้อย่างสบายใจ”ทำไมต้องอยากร้องไห้ด้วย เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไง เธอไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเขาตั้งแต่แรกแล้วนะข้าวสวย

“ร้องไห้ทำไม”ฉันร้องไห้แล้วเหรอ

“ข้าวสวยดีใจค่ะที่เราไม่ต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต”ฉันยิ้มให้พี่ไฟทั้งน้ำตา ฉันดึงมืออกจากการเกาะกุมของเขาแล้วเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง พี่ไฟลุกออกไปจากตัวฉันแล้วเดินไปที่ประตู

“เดี๋ยวฉันจะไปเรียกคนมาจัดการชุดให้”

“ขอบคุณค่ะ”