ปลาหลงฟ้า

รักคนละขั้วของเลขาฯ สาวอวบทนถึกและเจ้านายหนุ่มสุดหล่อที่ทั้งแสบและเจ้าเล่ห์สุดๆ

“ไม่ต้องมาไขสือ เจ้าเล่ห์นักนะ คิดจะเบี่ยงเบนประเด็น นึกว่าฉันโง่เหมือนยายหยีหรือไง เพราะความโง่มันถึงยอมให้แกหมาหยอกไก่ ยอมให้แกแต๊ะอั๋งเป็นว่าเล่น เสียทีที่ยายหยีมันจะสามสิบอยู่รอมร่อ มันก็ยังโง่ให้แกหลอก แต่ฉันไม่ใช่หมูในอวยเหมือนยายหยีหรอกนะ รู้ทันแกหมดแหละ”
มัศยาอ้าปากค้างอีกรอบ อยากจะแย้งออกไป แต่ก็พูดอะไรไม่ออก ประหนึ่งมีใครมาหยอดกาวตราช้างไว้ที่ริมฝีปากสักครึ่งหลอด
น่านฟ้าเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นถูท้ายทอย “แม่ใหญ่พูดซะผมเสียเลย”
“ลื่นเป็นปลาไหลอย่างแก ใครเชื่อก็โง่แล้ว แล้วถ้ายายหยีมันท้องนะ แกคงได้เอาแต่ลูก แล้วก็โละมันทิ้ง”
มัศยายังไม่ทันได้หุบปากที่อ้างค้างสนิท ก็ต้องอ้าปากหวออีกรอบ ไม่เข้าใจอีกเช่นเดิม จากประเด็นเรื่องนายสุกิจ มาเป็นเรื่อง...ความโง่ ความใจง่ายของหล่อน แถมด้วยการโดนโละทิ้งในตอนหลังได้อย่างไร
“ผมก็ต้องเอาทั้งแม่กับลูกสิครับ ถ้าเอาแต่ลูก แล้วลูกผมจะกินนมใคร ให้กินนมกระป๋องตั้งแต่เกิดก็ได้โง่ตาย”
ไม่รู้ว่าหล่อนควรยินดีหรือเอาศีรษะโขกกำแพงให้สลบไปเลยดีกว่ากับคำตอบของน่านฟ้า

ปลาหลงฟ้าเคยตีพิมพ์มาแล้วกับพิมพ์คำสำนักพิมพ์ ในนามปากกาอิสย่าห์
รบกวนอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ