หลานเหอเจ้าหยุดจูบข้าเดี๋ยวนี้นะ

สุดท้ายนางก็ต้องปีนขึ้นหลังของคนผู้นี้อย่างไม่มีทางเลือก!

ฝ่ามือทั้งสองข้างของเปียวเมี่ยนเกาะบ่าหนาเพื่อส่งตัวเองขึ้นไปเกาะเกี่ยวอยู่ข้างหลังตัวคนผู้นี้

เปียวเมี่ยนไม่เคยสัมผัสร่างของบุรุษคนใด ทว่านางก็ยังรับรู้ได้ถึงกล้ามเนื้อที่มันยืดหยุ่น หนั่นแน่นอยู่ภายใต้ฝ่ามือ

หญิงสาวกรีดร้องออกมาอย่างไม่ชอบใจเมื่อต้นขาของตนถูกชายสัมผัส

หลี่หลานเหอใจสั่น แต่เขากลับต้องแสร้งถอนหายใจออกมาดังๆแสดงอาการเบื่อหน่ายท่าทางวี๊ดว้ายกระตู้วู้ของนาง

เปียวเมี่ยนแค่นเสียงร้อง "เชอะ!" อย่างปั้นปึ่ง นางส่งเสียงจิ๊จ๊ะอย่างไม่ชอบใจและโกรธเคือง ทั้งๆที่นางรู้สึกแปลกประหลาดนัก

ไม่เคยมีใครใกล้ชิดเช่นนี้ อีกทั้งคนแรกที่ตนเองใกล้ชิดด้วยกลับไม่ใช่ท่านพี่อวี๋เซินแต่เป็นหลี่หลานเหอหน้าบากนี่

คนผู้นี้ยังมีข้อสันนิษฐานว่าชอบนางอีก

"ถ้าเจ้าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครล่ะก็ ข้าจะฉีกปากของเจ้าซะ!" นางขู่คำรามที่ข้างหูของเขา

ลมหายใจร้อนของนางกระทบใบหูพาให้ขาแกร่งทั้งสองข้างที่กำลังออกเดินหยุดกึก!

ตอนขโมยจูบ นางหลับ แต่ตอนนี้นางตื่นอยู่ หลานเหออดคิดเปรียบเทียบโดยไม่ตั้งใจไม่ได้ หัวใจเต้นอย่างครึกโครมจนเขากลัวว่ามันจะหลุดออกมาให้นางเห็นว่าเขามีปฎิกิริยาต่อนางเช่นไร

หลานเหอกระชับตัวเปียวเมี่ยนอีกครั้งแทนคำตอบรับจนนางหวีดร้องเสียงหลงออกมา แต่ถึงอย่างนั้นเสียงนั้นก็หวานใสมาก

หลานเหอ หลงรัก ถงเปียวเมี่ยนมาก!

มุมปากเขายิ้มออกมา นัยน์ตาอดจะพราวระยับในส่วนลึกไม่ได้

'คุณหนูของเขา...' เท้าแกร่งก้าวไปข้างหน้า ข้างหน้า และข้างหน้าอย่างรวดเร็วท่ามกลางเสียก่นด่าและทุบตีดังอึ่กอั่ก