กบฏสาว จอมใจชีค

ร่างเพรียวบางของซานารียะห์ยังคงส่ายโยกย้ายเช่นสายลม ซานารียะห์หัวเราะออกมาอย่างพอใจเมื่อเห็นชีคคาซียาสลุกพรวดพราดจากพระแท่นและทรงเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“หยุดเดี๋ยวนี้นะซานารียะห์!” ชีคคาซียาสรับสั่งพร้อมดึงร่างอรชรเข้ามาประชิดกายกำยำ

“มีรับสั่งให้หม่อมฉันร่ายรำถวายมิใช่หรือเพคะ หม่อมฉันก็ทำตามที่รับสั่งอยู่อย่างไรเล่าเพคะ” ซานารียะห์เอ่ยอย่างเชื่องช้าอ่อนหวานและแสดงท่าทางอย่างกับนางรำทั่วไป วาจาที่เคยเอ่ยอย่างชินปากในแบบของสาวแหม่มก็เปลี่ยนมาเป็นแบบหวานช้อยตามฉบับสาวราเนียร์

“แต่สิ่งที่เธอทำ มันเกินกว่าที่ฉันสั่ง”

“อย่างไรหรือเพคะ หม่อมฉันก็ร่ายรำให้สนุกสนานตามจังหวะของดนตรี แต่หากท่านชีคมิทรงโปรด หม่อมฉันก็ขอประทานอภัย เช่นนั้นหม่อมฉันจะร่ายรำถวายใหม่นะเพคะ”

“ที่เธอกำลังทำคือการเต้นยั่วราคะ ยั่วสวาท ที่นี่เป็นค่ายทหาร เธอไม่ควรทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าผู้ชายรับร้อยนับพันที่นี่ นอกเสียจากว่าเธอจงใจจะยั่วยวนพวกเขาให้หลงเสน่ห์แล้วช่วยเธอหนีออกไปจากที่นี่”

“ทรงคิดการณ์ไกลยิ่งนักเพคะ ใช่! หม่อมฉันคิดเช่นนั้น”

“ซานารียะห์ นี่เธอ...” ชีคหนุ่มจ้องซานารียะห์ด้วยสายตาพระเนตรแข็งๆ ซึ่งเธอก็จ้องตอบอย่างไม่กลัวเกรง “อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ”

“แบบไหนหรือเพคะ” หญิงสาวยักคิ้วแสร้งไม่รู้ไม่ชี้

“ฉันเตือนเธอแล้ว หรือว่าเธอจะลองดีกับฉัน”

“มิกล้าหรอกเพคะท่าน...” เสียงของซานารียะห์เงียบหาย ด้วยทั้งหมดทั้งมวลได้ถูกกลืนหายไปพร้อมกับจูบที่ชีคหนุ่มแห่งราเนียร์มอบให้ท่ามกลางสายตาของบรรดาทหารกล้าในงานสังสรรค์

“เธอคงจะตื่นเต้นกับจูบของฉันมากสินะซานารียะห์”

“ไม่เลยสักนิด ฉันไม่ได้ตื่นเต้น” สาวงามปฏิเสธ.....


** รีไรท์ใหม่ ตุลาคม 2565 **