บาปถวิล (บาปรักเสน่หา)

เพียงพบสบตาในรอบ 10 ปี หัวใจแกร่งกลับพ่ายให้กับดรุณีน้อยไปอย่างง่ายด่าย

_________________________________

ตัวอย่างในเล่ม

“อื้ออ อาเจตน์...รับสายสิคะ”

“ไม่...ปล่อยให้ดังไปอย่างนั้นแหละ อืมมม...”

“อาเจตน์นั่นแหละค่ะ ปล่อยน้องแพรได้แล้ว ทำไมเกเรจังคะ อ๊ะ...”

พิณแพรวาพยายามเบี่ยงตัวหลบริมฝีปากร้ายกาจที่ฉวยโอกาสกับเธออยู่ร่ำไป

ดูเอาเถอะ...ขนาดว่าเธอเดินหนีเขาเข้ามาในครัวแล้วชายหนุ่มก็ยังตามวอแวไม่เลิก แล้วแบบนี้เธอจะทำอาหารให้เขาทานได้อย่างไร

“ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าจะให้น้องแพรทำมื้อค่ำก่อน อื้ออ อาเจตน์!”

เสียงหวานหลุดตำหนิเสียงดังทำเอาคนเป็นอาถึงกับไปไม่เป็น เจตนิพัทธ์ยอมปล่อยมือจากเอวบาง แต่ก็กอดเคลียแนบไหล่ไว้เบาๆ พลางอ้อน ทิ้งลายคาสโนว่า

“ก็อาหิวนี่นา...”

ดรุณีน้อยกลั้นยิ้ม เธอไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้มาก่อน พิณแพรวาแกะมือใหญ่พร้อมหันมามองตอบคนตรงหน้า

“หิวก็นั่งรอเฉยๆ ค่ะ เก้าอี้อยู่ทางนั้น”

บุ้ยใบ้ไปด้านหลังของคนตัวสูง อีกฝ่ายยิ้มเผล่ บอกด้วยน้ำเสียงกะล่อน

“อาอยากกินน้องแพร”

“คุณอา!”


_________________________________

นิยายโรมานซ์หื่นละมุน เยาะดราม่านิดๆ คลุกเคล้าเรทพอกรุบกริบ แต่ปริมาณน้ำตาลพุ่งสูงมาก!

หมายเหตุ : ดูหนังยังมีป๊อปคอร์น อ่านของยูงทองเรื่องนี้ต้องมีขนมกลีบลำดวน!

*** โปรดโหลดตัวอย่างเพื่อประกอบการตัดสินใจ ***