นายหญิง...ข้าไม่อยากเป็นสามีท่าน 2 (เล่มจบ)

นางตายแล้วมาเป็นอ๋องในดินแดนที่สตรีอยู่เหนือบุรุษ นางสวย นางรวย นางมากอำนาจ แล้วไย...ไยบุรุษน่าชังเหล่านั้นถึงเกี่ยงกันไม่เอานางเล่า!!!
--------------------------------------------------
“ไม่…ข้าไม่ไป ที่ต้องไปควรเป็นเจ้าต่างหาก”
“เจ้าอย่ามาโยนอึให้ข้า ลำดับวันในติ้วไม้ของเจ้าถึงก่อนข้าซะอีก ควรเป็นเจ้าต่างหากที่ต้องไปปรนนิบัติท่านอ๋องในคืนนี้”
“เจ้าปากสุนัขนี่ ของข้ายังอีกตั้งสามวัน สมควรแบกเจ้ายี่สิบาไปโยนไว้ในห้องนอนท่านอ๋องตอนนี้จึงจะถูก”
“ข้าไม่อยากไป พี่ชายลำดับที่สิบแปด เมื่อวานซืนนายหญิงมิได้เรียกท่านไปปรนนิบัติ วันนี้ท่านก็ไปเถอะ”
“ไม่ เจ้านั่นแหละไป”
เสียงทะเลาะต่อยตีก่อนหน้าเงียบอยู่ได้ไม่นาน เหตุเพราะคนก่อเหตุวิวาทล้วนเป็นบุรุษเจ้าสำอาง ร่างกายโปร่งบางราวกับจะปลิวลม
พวกเขาชกต่อยกันได้ไม่กี่หมัดก็หยุดหอบหายใจจนตัวโยน แล้วเปลี่ยนมาตั้งหน้าตั้งตาถกเถียงกันต่อ ครั้นเถียงอยู่นานไม่มีใครยอมลงให้กันก็เริ่มลงไม้ลงมือกันใหม่
เสียงเหล่านั้นดังเข้าหูหวาหวาที่เร่งเดินมา เธอรั้งฝีเท้าหยุดยืนฟังยิ่งนานหัวคิ้วเรียวยิ่งขมวดมุ่นเข้าหากันจนยับยู่ ใบหน้าค่อยๆ ดำคล้ำลงเรื่อยๆ
“นี่พวกเขาคงมิใช่…”
“จะ…เจ้าค่ะ พวกเขากำลังแย่งกันไม่รับวันปรนนิบัติท่านอยู่”