โอบใจจันทร์กระจ่างฟ้า

“อยากให้พี่พูดเรื่องที่เธอทำหรือไง”
“คะ?” ใจเธอกระตุกวาบ
“กลับมานอนบ้านตั้งแต่วันนี้เลย ไม่งั้นพี่จะบอกพ่อของเธอแน่ว่าเธอกับพี่สาวทำอะไรบ้าง”
“พี่ปุณณ์!” เธอสังหรณ์ใจแต่แรกแล้วว่าเขาอาจจะรู้ แต่ไม่คิดว่าเขาจะนิสัยแบบนี้ แกล้งเธอสนุกนักหรือไง แล้วนี่รู้ตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย เห็นเธอเป็นตัวตลกเหรอ?
“ไม่ต้องมาขึ้นเสียงใส่พี่ ง่วงก็ง่วงยังต้องมาทำให้เป็นห่วงอยู่อีก”
“ห่วงทำไมล่ะคะ ก็น่าจะรู้ว่านี่ข้าวหอมไม่ใช่ข้าวฟ่าง ไม่ใช่หมอขิมด้วย!” พูดจบก็ตัดสายทิ้งทันทีโดยไม่รีรอให้คนเป็นพี่ต้องข่มขู่อะไรได้อีก เขาคิดว่าเธอจะเชื่อฟังจนยอมกลับไปโดยง่ายสินะ หึ!

ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ
จินห์จุฑา