เทียนพิศวาส

หนูเทียนแอบรักแอบชอบ พ่อเลี้ยงเมธมาตั้งแต่อายุสิบห้าสิบหก
เธอเป็นเด็กกำพร้าถูกพ่อแม่แท้ๆ ทิ้งขว้าง มีแค่ยายอบผู้ใจบุญอุ้มชูจนเติมใหญ่
เธออยู่อย่างเจียมตัว ใช้ชีวิตไปวันๆ เพียงขอแค่ได้เห็นพ่อเลี้ยงเมธบางครั้งบางคราวเท่านั้น
แต่พอเห็นเขาทุกข์ร้อนเป็นไข้ใจเธอกลับทานทนไม่ไหวต้องไปดูแลจนถึงบ้าน
แล้วใครจะคาดคิดเล่า เมื่อไปถึงไม่ใช่เธอที่ดูเขา...แต่เขาต่างหากที่ดูเธอ (ทั้งตัว)
เมื่อความรักมันระเบิดออกมา ก็ยากนักหนาที่จะดับไฟพิศวาสให้มอดลง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พ่อเลี้ยงเมธ...”
“เป็นไง คราวนี้ยังกล้าดูถูกฉันอีกไหม”
“ทะ...เทียนไม่ได้ดูถูกซะหน่อย แค่คิดว่าพ่อเลี้ยงอาจจะเป็นอะไรขึ้นมาในระหว่างที่เรา...”
“อย่าพูดเลยเทียน” เมธัสรีบปิดปากเธอด้วยอุ้งมือร้อนๆ ของตน “ยิ่งพูด ฉันยิ่งอยากทำให้เทียนไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก”
วันวิสายังคิดไม่ออกเลยว่า เธอทำอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ เธอก็แค่กลัวว่าเขาจะมีเซ็กส์มากไปจนเสียพลังแล้วก็หมดสติอยู่บนตัวเธอเท่านั้น เธอไม่ได้บอกว่าเขาไม่แข็งแรงสักหน่อย เอ๋...หรือว่าสิ่งที่เธอพูดออกไป มันทำให้พ่อเลี้ยงตีความเป็นอย่างนั้นกันนะ
.................................
ฝากพ่อเลี้ยงเมธแห่งปางไม้อติวัณณ์กับหนูเทียนด้วยนะคะ
ขอบพระคุณทุกแรงสนับสนุน
(โน้มจันทร์/วลีรำพัน)