ตะวันลวง

เธอเป็นเหมือนแสงตะวันที่สาดส่อง ล่อลวงให้เขาหลงใหลในความงดงามจนยากจะตัดใจ



“คนงานที่นี่ไว้ใจได้”

“แล้วที่ไร่นั่นไว้ใจไม่ได้งั้นหรือคะ” คำตอบโต้นี้ทำให้ร่างสูงชะงักนิดหนึ่ง

“คนงานฝ่ายผลิตในไร่นั่นมีเป็นร้อยๆ แต่ที่นี่เป็นคนงานระดับช่างใหญ่ ที่ผมรู้จักและไว้ใจได้”

“อ้อ..” สีหน้าของเขานั้นมองดูไม่พอใจเล็กน้อย

“เข้าใจนะว่าคุณตกใจขวัญเสีย เอาล่ะ เราจะไม่พูดเรื่องนี้อีกจะดีกว่าถ้าคุณลืมมันไปซะ ผมให้จันทาจัดการไล่คนงานถ่อยสามคนนั่นออกไปพ้นไร่แสงตะวันแล้ว ตกลงตามนี้ เราจะลืมเรื่องนี้กัน โอเคนะ..” เธอเป็นฝ่ายอึ้งเมื่อถูกคาดคั้นด้วยสายตาดุๆคู่นี้