คู่เคียง

ชีวิตหลังแต่งงานของคู่รักคู่หนึ่งที่ตัดสินใจร่วมทางชีวิตกัน และจะอยู่เป็นคู่เคียงกันตราบจนวันสุดท้าย

"ค่าจ้างของพี่นาถจะทำให้หนูต้องเปลืองตัวหรือเปล่าคะ"
ดูท่าว่าหากมีคนอื่นเผลอได้ยินประโยคนี้อาจจะต้องยกมือทาบอกเพราะตกใจ แต่เขารู้ว่าคงไม่มีอะไรมากไปกว่าปลายจมูกแตะแก้มเขาสักเสี้ยววินาที หรือยอมแตะริมฝีปากเขาเพียงชั่วอึดใจ
"ไม่จำเป็นครับ"
เขาตอบโดยไม่มองหน้า แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้บอกใบ้อื่นใด แม้จะแอบหวังให้รู้ว่าคำหวานสักคำก็จ่ายแทนค่าจ้างได้เช่นเดียวกัน หรือหากจะจ่ายมากกว่านั้นเขาก็ย่อมยินดี
"หนูไม่ต้องจ่ายค่าจ้างเพราะหนูเป็นเจ้าของพี่นาถแล้ว ถูกไหมคะ"
เขายิ้มกว้างแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอดถามต่อเล่น ๆ ไม่ได้
"หนูจ่ายไปเท่าไหร่ครับถึงได้พี่มาครอบครอง"
เธอยังไม่หลบตา แม้เพียงเศษเสี้ยววินาทีที่เธอกะพริบตา แต่เขาก็ยังถือว่าสายตาของเราประสานกันอยู่ตลอด
"ไม่รู้ว่าเท่าไหร่ค่ะ แต่จ่ายด้วยหัวใจของหนูทั้งดวง"
คำตอบน่ารักจริง ๆ และแม้แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าเท่าไหร่ รู้แค่ว่ามากกว่าเงินไปทำงานห้าวัน มากกว่าแหวนวงเกลี้ยงที่เธอสวมให้ที่นิ้วนางข้างซ้าย แต่ถึงอย่างนั้นก็คงไม่มากไปกว่าหัวใจทั้งดวงของเขา