เปลวใจ...

"องุ่นนี่คือชื่อในวงการใช่มั้ย" เสียงทุ้มถามเนิบนาบ...หากตั้งใจฟังดี ๆ จะรู้ว่าแฝงความโหยหาบางสิ่งเอาไว้ด้วย

พิมพ์ลดาตัวชาวาบไปชั่วขณะ นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเรียกเธอด้วยชื่อนี้...
ชื่อในวงการหรือ หึ!เป็นชื่อที่เธอเกลียดและไม่อยากได้ยินอีกแล้ว!


ดวงตาคู่หวานเบิกกว้าง ... ยามเห็นเขาลุกขึ้นจากโซฟาสีครีมตัวใหญ่ตรงหน้า จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ระบุความปรารถนาบางอย่างเอาไว้ เขาเดินมาหาพลาง มือสองข้างก็ปลดเนคไทพลาง จากนั้นจึงโยนมันทิ้งลงพื้นไปโดยไม่มีความใยดีใด ๆ ต่อมันอีก

แล้วเขาก็กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มจังหวะเนิบนาบเช่นเดิมว่า "มา เรามา...ทวนความหลังกันหน่อยจะดีมั้ย"

"มะ ไม่ค่ะ!" พิมพ์ลดาปฏิเสธเสียงสั่น ใครจะไปคิด 'ลูกค้า' ที่เธอรับตกแต่งบ้านหลังนี้ให้ จะเป็น 'ลูกค้าเก่า' ที่ถือว่าเป็นรายเดียวและรายแลกของวงการที่เธอใช้ชื่อว่า...องุ่น นั่นเอง

"ฉันไม่ได้โกรธเธอที่หอบเงินหนีหรอกนะ...แม่สาวไซต์ไลน์เกรดเอบวก" เรียกแล้วก็อดยิ้มหยันเธอไม่ได้

และจริง ๆ เขาไม่ได้ติดใจเรื่องเงินหรอก เพราะสำหรับเขาเงินถือว่าเป็นเรื่องเล็ก ไม่เทียบเท่ากับความรู้สึกซาบซ่านที่ยังตรึงที่ริมฝีปากนี้หรอก

"จะปล่อยให้ค่ำคืนสวาทของเรากลายไปเป็นเพียงฝันในชั่วข้ามคืนอย่างนั้นหรือ..."

"อะ! ไม่!!"