นิมิตมาร

"บ้านร้างน่าเกลียดหลังนั้นคือบ้านในโลกของเธอ แต่นี่คือบ้านในโลกของฉันต่างหากเล่า ฉันสร้างขึ้นมาให้ตัวเอง และเผื่อคนที่ฉันรัก ฉันเคยผิดหวังในโลกของเธอ เหมือนเธอผิดหวังอยู่ในตอนนี้ ผิดหวัง... สิ้นหวัง... ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร ไม่ว่าใครก็ไม่รัก ไม่มีเยื่อใย มีแค่ความชิงชัง หรืออย่างดีก็คือไม่แยแส ไม่ใยดีทุกข์สุขแม้แต่น้อย ว่าฉันจะเป็นหรือตาย เกิดมาเปล่าเปลี่ยวอยู่ตัวคนเดียวในโลกตั้งแต่วันที่เกิดมามองเห็นความว่างเปล่าเบื้องหน้าไปจนกระทั่งวันตาย โลกช่างน่าชิงชังรังเกียจขนาดไหนเธอคงนึกออก"