เสน่หา วนาลี

“แล้วถ้าผมนอนห้องนี้ล่ะ”
“คงต้องถามเจ้านี่ดู”
“เฮ้ย!”
ไม่ทันได้หายใจหายคอ เจ้ามีดเล่มเดิมที่เกือบจะทำเขาไส้ไหลในครัวก็ถูกเคียงขวัญดึงออกมาจากใต้หมอน อยู่ห่างปลายจมูกเขาไม่กี่นิ้ว วาววับสะท้อนแสงไฟเข้าตา ดูเหี้ยมเกรียมไม่ต่างจากคนที่ถือมันอยู่เลย
“คุณเอามีดมาไว้ใต้หมอนได้ยังไง มันอันตรายนะ”
“คิดว่าอันตรายน้อยกว่าอยู่กับคุณ”
“ขวัญ…”
ชายหนุ่มข่มเสียงอย่างอดทน รู้ว่าเขาก็ทำเรื่องไว้ไม่น้อยหรอก ไม่แปลกที่เคียงขวัญจะไม่ไว้ใจเขา แต่เพิ่งรู้ว่าเธอมีเขี้ยวเล็บพอตัวก็คราวนี้
“ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า ถ้าคุณไม่ดื้อ”
“แล้วดื้อของคุณคืออะไร ไม่ยอมให้คุณรังแกอย่างนั้นสิ ฉันไม่ใช่ตุ๊กตายางนะ!”