อิ่มรัก

“โธ่...ทำไมคุณขี้น้อยใจขนาดนี้คะ รุ้งขอโทษที่พูดกับคุณแบบนั้นไป ตอนนั้นรุ้งแค่อยากประชดคุณที่ไม่สนใจรุ้งเลย นอกจากงานจึงหลุดปากต่อว่าคุณไป รุ้งไม่ได้ตั้งใจนะคะ รุ้งขอโทษ”
คราวนี้ศดิศเงยหน้าขึ้นมองคนพูดนานขึ้นอีกนิด “เปล่า ผมไม่ได้คิดอะไรเลย แค่พูดไปตามที่รู้สึกก็คือ งงว่าคุณมาหาผมทำไมอีกก็แค่นั้น อย่าเข้าใจผิดว่าผมประชดเพราะยังมีใจให้คุณ หยุดขยับสักทีอิ่ม!” ประโยคหลังหันมาดุภรรยาที่ขยับยุกยิกจนเขาต้องบังคับจับข้อเท้าไว้
อิ่มรักแค่อยากให้เขาได้มีเวลาส่วนตัวคุยกับแขกสาว ทว่ากลับถูกดุ เธอจึงต้องฝืนนั่งอยู่นิ่ง ๆ มองเขาคุยกับรุ้งลดาและทำตัวคล้ายว่าไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ด้วย ‘ลำบากชะมัด!’