ไฟร้อนห่มรัก

สองมือของเขาโอบอุ้มเธอขึ้นมาเติมเต็มสิ่งที่ขาด
จนกลายเป็นหญิงสาวเพียบพร้อมงดงาม
แล้วก็สองมือนี้อีกเช่นกัน
ที่พันธนาการเธอไว้ด้วยแรงรัก แรงหวง และแรงเสน่หา


“ถ้าพวกเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัด พี่ไฟต้องไม่ให้ยัยวิด้าผมทองไปด้วย”
“ตกลงขอรับคุณหนู กระผมรับปาก” ชายหนุ่มรับคำแบบสัพยอก
สาวน้อยปั้นปาก แอบยื่นนิ้วไปหยิกแขนเขาอย่างหมั่นไส้
เตโชติสะดุ้งเผลอซูดปาก
“หยิกพี่ทำไม โห ! เล็บทั้งยาวทั้งคม มิน่าเนื้อตัวพี่ถึงแสบยิบๆ”
เขาเอ่ยเย้าไปถึงรอยเล็บจากเหตุการณ์เมื่อคืนซึ่งหล่อนตั้งใจฝากเอาไว้
แม่ตัวเล็กดึงมือออก แล้วทำท่าจะผละจากอ้อมแขนแข็งแรง เตโชติจึงรวบกอดไว้แน่น
“โอ๋ ไม่เอาน่า พี่ล้อเล่น”
“ถ้าล้อเล่นแบบนี้อีก มิ้มจะโกรธข้ามปีเลย !”
เจ้ามิ้มน้อยขู่ แล้วหยิกหลังมือใหญ่เต็มแรง ชายหนุ่มเบี่ยงหน้ากดหอมแก้มสีระเรื่อหนักๆ
“อุ๊ย !”
มะลุลีผละแก้มหนี หันไปเหวี่ยงกำปั้นทุบอกเขาดังปึ้ก
“หูย เจ็บนะเนี่ย”
“ก็อยากฉวยโอกาสรังแกมิ้มก่อนทำไม !”
“แก้มนี้พี่หอมมาตั้งแต่เด็กกระทั่งโตเป็นสาว
เมื่อวานนี้ก็หอม ไม่เห็นมิ้มจะว่าพี่ฉวยโอกาส”
“ก็มันไม่เหมือนกัน”
พูดแล้วผิวแก้มสีระเรื่อก็แดงก่ำ เมินหน้าหลบสายตาคมเข้มที่มองมา
ชายหนุ่มแอบยิ้ม เอ็นดูในความขวยอายของหล่อน