ความรักของวันวาน

“ดีใจมั้ย คุณแม่”
เขาก้มลงมาหอมแก้ม ... หอมแล้วหอมอีกจนเธออยากจะกระชากเอาเสื้อตัวที่เขาใส่มาดมซะเลย
ก็มันหอมนี่นา ... สงสัยลูกจะชอบ
“ใครบ้างไม่ดีใจล่ะคะ ลูกเราทั้งคน เด็กตัวเล็กๆของวานกับพี่หมอ”
“เย็นนี้ไปคลินิกกัน เพื่อนพี่เป็นหมอสูติ จะได้แน่ใจ”
“ค่ะ วานก็อยากแน่ใจเหมือนกัน จะได้ทำตัวถูก ... เพราะว่าถ้าใช่คงวุ่นวายน่าดู”
“ทำไมล่ะ ไม่เห็นจะวุ่นวายตรงไหน สนุกดีออก มีเด็กมาวิ่งเล่นในบ้าน ยิ่งเป็นลูกของเราบ้านหลังนี้คงจะครึกครื้นขึ้นเป็นกอง”
“อืม ... ก็จริงค่ะ แต่ตอนนี้”
“ขอนอนก่อนได้มั้ยคะ ตาจะปิดแล้วอ่ะ”
“โอเคๆ เดี๋ยวพี่พาไปนอน เที่ยงนี้ไม่ต้องทำกับข้าวแล้วล่ะ เดี๋ยวพี่ทำเอง”
ร่างบอบบางยอมให้เขาอุ้มขึ้นไปบนห้องนอนอย่างว่าง่าย เมื่อสัมผัสกับหมอนนุ่มๆก็ผล็อยหลับไปทันที
“ขี้เซาตั้งแต่อยู่ในท้องเลยนะลูก”
เขาหอมแก้มขาวๆอย่างแสนรัก ... ต่อนี้ไปครอบครัวของทั้งคู่จะมีเจ้าตัวเล็กมาเติมเต็มหัวใจของเขากับวันวานอีกชั้นหนึ่ง
จากที่รักอยู่แล้วก็ยิ่งรักมากขึ้น ... อยากดูแลและทะนุถนอมไม่ให้ห่าง
นี่คือความรักของเขากับผู้หญิงตัวเล็กที่ชื่อวันวาน
ผู้หญิงที่เขารักเธอสุดหัวใจ