ผู้ชายของลินจันทร์

“จะให้ลินบอกครั้งว่า ฉันไม่เคยมี…อุ๊บ”
เขาเดินเข้าชิดแทบติดร่างเธอ เขาคว้าร่างบางของลินจันทร์เข้ามาและบดปากจูบกลีบปากบางของเธออย่างเร่าร้อนและรุนแรง กลีบปากสีสดเม้มปิดสนิท ลิ้นร้อนใช้ความพยายามแทรกเข้าให้ได้ สุดท้ายเขาก็ทำสำเร็จ ปากที่อ้าออกหมายจะบอกเขาว่า เธอยังไม่เดียงสากับการจูบเขาสัมผัสได้ ปากที่พยายามเปิดออกขอร้องให้เขาหยุด ถูกปากหนาหยักของสิทธานครอบครองไว้โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
“อื้ออออ…ปล่อย”
ลินจันทร์ดิ้น เธอพยายามต่อต้าน แต่...
ลิ้นเล็ก ๆ ของเธอสิ มันดันไปตวัดตอบปลายลิ้นหนาของเขา ร่างบางอ่อนแรงในทันที เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต เสียงครางเบา ๆ เล็ดลอดลำคอขาวผ่องออกมา สองมือบางพรางยกขึ้นกอดร่างหนาของเขา
ถึงเธอจะไม่ใช่หญิงสาวที่รักนวลสงวนตัว ชอบโชว์เนื้อกายให้ชายหญิงมองเพราะอยากปลดปล่อยความอึดอัดจากเส้นที่ขีดกั้นอิสระของเธอไว้ แต่เธอก็ไม่เคยมีอะไรกับใคร และนี่คือจูบแรกของเธอหญิงสาวร้อน ๆ หนาว ๆ ในคราวเดียวกัน เมื่อถูกเขาจูบและโอบไว้ในวงแขนแกร่งของเขา
สิทธานอยากหยุด…เขาไม่ได้ต้องการเธอ ในความรู้สึกของเขา เธอน่ารังเกียจที่เขาพบเธอในสถานที่นี้ ในฐานะที่เขาต้องการเธอเป็นคู่ชีวิต
“อื้ออออ”
เสียงครางของเธอเหมือนร้องประท้วงให้เขาไปต่อ…ถูกกลืนหายไป มันไร้การต่อต้าน แรงจุมพิตของเขาไล่ความตึงเครียดของเธอออกไปหมดสิ้น ความซาบซ่าไหลเข้ามาแทนที่ เธอลืมความทุกข์ทุกสิ่ง สองมือของเธอยกขึ้นโอบกอดรัดร่างกายหนาแน่นของเขาไว้ เป็นการตอบรับว่าเธอกำลังต้องการเขาเช่นเขากำลังต้องการเธอ ลินจันทร์ลืมตาขึ้น เธอกำลังเคลิบเคลิ้มตามความต้องการของเขาที่ทำให้เธอต้องการเขา…ไม่ได้เธอจะมีอะไรกับเขาไม่ได้ ให้เขาเข้าใจว่าเธอเหลวแหลก ดีกว่าให้เขาได้เธอแล้วทิ้ง
“อย่าค่ะ อื้มมมม”