เช้าวันหนึ่ง...ที่น้ำค้างพร่างแสง

การเขียนหนังสือสำหรับข้าพเจ้าเป็นเรื่องยาก มันเป็นคล้ายกับปรากฏการณ์พิเศษ จำพวกฟ้าร้อง ฟ้าแลบที่มิได้ ‘แลบ’ ได้ ‘ร้อง’ อยู่ทุกเมื่อ หากเมื่อได้มีการรวบรวมปรากฏการณ์เหล่านั้นขึ้นเป็นรูป-เล่ม คนเขียนเองก็อดฉงนใจนิดๆ มิได้ว่า เหตุไฉน ‘ปรากฏการณ์’ เหล่านี้ จึงรวมได้จำนวนมากเสียจนน่าแปลกใจในปริมาณของมัน นี่พูดถึงแต่เฉพาะปริมาณเท่านั้นนะ สำหรับคุณภาพ ผู้เขียนขอยกไว้ให้เป็นพนักงานนักอ่าน ผู้ทรงความยุติธรรมเป็นผู้ตัดสิน