นายวายร้ายกับพินัยกรรมป่วนรัก

ทันทีที่หล่อนเขย่งตัวขึ้นไปนั่งบนเบาะหลังได้สำเร็จ จักรยานรุ่นคลาสสิกก็พุ่งออกไป คนเจ็บที่บอกว่าขี่ไม่ไหวปั่นซะเต็มแรงยังกะแข่งตูร์เดอฟรองซ์ รถแล่นฉิวยามลงเนิน ลดเลี้ยวไปตามตรอกซอกซอย ผ่านร้านค้าสองข้างทางที่เปิดขายแต่เช้าตรู่ ร้านกาแฟเล็กๆ ร้านขนมหวาน ร้านดอกไม้ ร้านขายหนังสือ... ลมเย็นๆ ยามต้นฤดูหนาวพัดต้องใบหน้าและเส้นผมพัดพลิ้ว อากาศดีจัง แป้งร่ำยิ้ม ความรู้สึกโรแมนติกก่อตัวขึ้นพร้อมกับสายลมหนาว คงเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้นั่งซ้อนท้ายจักรยานผู้ชาย แถมเป็นสุดหล่อที่สาวๆ ทั้งโรงเรียนกรี๊ดกันบ้านแตก แป้งร่ำยิ้มแก้มปริ
“ก็ไม่ได้ปลื้มนายหรอกนะ แต่ถ้าเพื่อนรู้เข้าต้องอิจฉาเราแน่เลย...”