เสน่หาภรรยาต้องห้าม

'ไม่เคยบอกว่ารัก ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รัก' (วลีเด็ดของพระเอกไรท์เองค่ะ)
*******************
- นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาความรุนแรง พระเอกปากสุนัขไม่รับประทาน
- เน้นคู่พระ-นาง
- แนวแต่งงาน มีลูก

---คำโปรย---
กรรัมภานอนพลิกกายไปมา และด้วยความลืมตัวทำให้เธอคิดว่านี่เป็นที่นอนของตัวเอง
กระทั่งเหยียดแขนออกไปจนสุดแล้วโดนใบหน้าของคนข้างๆเข้าอย่างจัง
ตุบ! จึงรีบลืมจาโพลงขึ้นมา แล้วหันไปมอง
“พี่วี! กรี๊ด….”เสียงกรีดร้องแผดดออกมาจากปากของคนร่างเล็ก ทำให้ปฐวีตกใจลืมตาขึ้นมามอง
“มีอะไร!” เขาถามน้ำเสียงตกใจ “และกรุณาเรียกคุณวี ตามที่ตกลงกันเอาไว้ด้วยนะ”
“คุณวีกล้าดียังไง ขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกันกับแก้ม” คนร่างเล็กกวาดสายตามองบริเวณรอบๆ ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ “แล้วนี่แก้มอยู่ที่ไหน แล้วทำไมเราต้องมานอนเตียงเดียวกัน บอกแก้มมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ปฐวีกระตุกยิ้ม “เธอจำอะไรไม่ได้จริงๆน่ะเหรอแก้ม ว่าเมื่อคืนเรามีความสุขด้วยกันมากขนาดไหน” กรรัมภาทำตาโตอ้าปากค้าง แล้วสำรวจเรือนร่างตัวเอง
เธอพยายามลุกนั่ง เพื่อดูว่าตัวเองเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า แต่ก็ไม่
“หึ” ปฐวีหัวเราะในลำคอ “มันจะไปเจ็บได้ไง เพราะฉันไม่ได้ใช้ของจริงกับเธอ”
กรี๊ด “หยาบคาย ไหนบอกว่าแก้มมันน่ารังเกียจ แล้วมาทำแบบนี้กับแก้มได้ยังไง คุณวีมันคนจิตใจสกปรก ปากไม่ตรงกับใจ รังแกได้แม้แต่คนไม่มีทางสู้ แก้มไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเสียตัวให้คนอย่างคุณ” กรรัมภาก่นด่าเป็นชุด
“นี่แก้ม! ถ้าการมีอะไรกับเมียแล้วถือว่ารังแกล่ะก็ เธอคิดผิด เพราะเธอเป็นเมียของฉันแล้ว จะทำยังไง ทำอะไรต่อมิอะไรก็ย่อมได้ เธอต้องเข้าใจ”
“ไม่เข้าใจ เพราะเราไม่ได้รักกัน คนที่เขาไม่รักกัน เขาไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก”
“เรื่องแบบไหน” ปฐวีนั่งพิงพนักหัวเตียง แล้วกอดอกมองแม่ตัวดี
“เขาไม่หาเรื่องอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ไม่นอนร่วมเตียง ไม่พูดจาลามกหยาบคาย ทำสายตาอ่านกินอย่างที่คุณวีทำแน่”
“…” เขาไร้คำแก้ตัว ถ้าไม่รักกรรัมภา เหตุไฉนต้องทำเฉกเช่นนี้กันล่ะ
“ออ อีกอย่างนะ แก้มไม่ใช่เมียคุณวี กรุณาสุภาพกับแก้มด้วยนะคะ แก้มทั้งสวยทั้งสาวขนาดนี้ การที่จะเสียตัวให้ใครสักคน แก้มเลือกค่ะ”
ปฐวีรู้สึกโกรธกับคำดูถูกของกรรัมภา เขามองตาขวางใส่เธอ จ้องอย่างเอาเรื่อง
“แต่เธอก็เสียตัวให้คนอย่างฉันมาแล้วนี่ เมื่อคืนมันยังไม่ชัดใช่ไหม หรือจะต้องให้ฉันย้ำมันอีกครั้ง” ปฐวีลุกขึ้นจากเตียงนอน แล้วเดินไปหากรรัมภา
“อย่าทำอะไรแก้มนะ ไหนบอกว่าจะให้เกียรติแก้มไง”
ปฐวีรวบตัวกรรัมภามาแนบกาย ทั้งสองสบตากัน
กรรัมภาบูชาความรัก ปฐวีเป็นคนที่เธอมอบหัวใจให้มาเนิ่นนาน การอยู่ใกล้เขา ก็เป็นสิ่งที่ปรารถนามานานนับ
ส่วนปฐวี ก็มีความรู้สึกดีๆให้กรรัมภา ซึ่งมันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
ไม่รู้ว่ากรรัมภามีแรงดึงดูดอะไรให้เขาต้องการได้มากมายขนาดนี้
“คุณวี ไม่ควรล่วงเกินแก้ม ไม่ควรที่จะให้เรื่องของสองเรามันจบลงไปที่เตียง”
“ทำไม” เขายังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของอีกฝ่าย
“เพราะคุณวี ไม่ควรนอนกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักอย่างแก้มไงคะ เพราะมันจะไม่ทำให้แก้มแค่เสียใจ แต่มันจะทำให้แก้มเกลียดคุณวีไปด้วย”
“แล้วถ้าฉันไม่แคร์ล่ะ เพราะฉันไม่ได้รักเธอ จะทำอะไรต่อมิอะไรกับคนที่ไม่รักยังไงก็ได้”
กรรัมภาเจ็บลงไปถึงขั้วหัวใจ ได้แต่ทำนบน้ำตา
“แล้วตอนนี้คุณวีอยากจะทำอะไรกับที่ไม่ได้รักอย่างแก้มล่ะคะ” เธอถามน้ำตาไหล
“เดี๋ยวก็รู้” พูดจบก็เหวี่ยงร่างกรรัมภาไปที่เตียงนอน
คนถูกกระทำน้ำตาไหล เธอแทบไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองในสิ่งที่ปฐวีจะกระทำต่อตัวเองเลยด้วยซ้ำ
“จำเอาไว้ ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ เพราะฉันไม่ได้รักเธอ”
ปฐวีขึ้นมาคร่อมร่างของกรรัมภาเอาไว้ เป็นจังหวะที่คนใต้ร่างลืมตาขึ้นมามองน้ำตารื้น
“ถ้าคุณวีกล้าทำแบบนี้กับแก้มแล้วล่ะก็ แก้มก็จะได้เข้าใจว่า” อึก อึก เธอสะอื้นตัวสั่นเทิ้ม “คุณวี เอาไม่เลือก เพราะขนาดผู้หญิงที่ไม่ได้รัก ยังจะกล้าเอา อีกทั้งผู้หญิงเขาไม่ได้เต็มใจ ยังจะเลว กล้าขืนใจ”
“ก็เธอเป็นเมียฉัน มันแปลกตรงไหนที่ฉันจะระบายความใคร่ของตัวเองกับเมีย”
“มันไม่แปลกหรอก แต่เมียอย่างแก้มมันมีความรู้สึก ไม่รู้ว่าจะทำใจยังไง ที่จะถวายตัวให้ผู้ชายที่ไม่คิดจะรักตัวเอง ไม่รู้ว่าเขาจะย่ำยียังไง แล้วไม่รู้ว่าจะรู้สึกยังไงหลังจากที่สามีตัวเองขืนใจไปแล้ว และแก้มจะทำใจยอมรับมันยังไง ทั้งๆที่…” เธอพูดไม่ออก
“ที่อะไร” เขาถามซ้ำ
“เปล่า…”กรรัมภาตอบเสียงเบา
“ตอบฉันมา!” เขาเค้นเสียงดัง แล้วบีบแขนเธอด้วยแรงที่มี “ตอบสิ บอกให้ตอบฉัน”
“ก็แก้มไม่รู้ว่าจะทนอยู่ได้ยังไง ในเมื่อพี่วีสามารถมีอะไรกับผู้หญิงที่ตัวเองไม่ได้รัก แล้วในฐานะแก้มจะทนต่อการกระทำที่เกิดขึ้นได้ยังไง ในเมื่อแก้มรักพี่วี ฮือๆ”
กรรัมภาสารภาพรักออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้คำว่ารักของเธอ มันทำให้ปฐวีสนใจ และรู้สึกดีที่ได้ฟัง
“แก้มจะทนได้ยังไง แก้มไม่อยากเจ็บ เพราะที่ผ่านมาแก้มเจ็บมามากพอแล้ว กับคำที่พี่วีบอกไม่รักแก้ม รังเกียจแก้ม ฮือๆ อย่าทำให้แก้มต้องรู้สึกว่าเป็นตัวถ่วงในชีวิตพี่วีอีกเลยนะ แก้มไม่อยากเป็นคนอื่นในสายตาของพี่วี ทั้งๆที่วันนี้แก้มเป็นภรรยาของพี่”
“…แล้วไหน เธอบอกไม่รักฉันแล้วไง” อารมณ์ที่เกรี้ยวกราดหายไป เพียงแค่ได้ฟังคำว่ารักจากปากของเขา
“ถ้าพี่วีเคยรักใครสักคนจริงๆ พี่วีก็จะเข้าใจแก้ม ว่าทำไมต้องบูชาความรักโง่ๆ ทั้งๆที่เจ้าตัวเขาไม่ต้องการที่จะให้รัก ไม่ต้องการให้ไปอยู่ในหัวใจ แม้จะรู้ว่าเขาผลักไสไล่ส่ง แต่หัวใจของแก้ม มันก็ไม่เคยรักดี ชอบไปรักคนไม่มีหัวใจอย่างพี่วี ซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
ในขณะที่กรรัมภาทำนบน้ำตา ปฐวีก็ลอบยิ้มดีใจ ทำไมเขาต้องรู้สึกดีขนาดนี้
ฝ่ามือใหญ่ของปฐวี ค่อยๆ ลูบไปที่แก้มยุ้ยๆของกรรัมภาอย่างอ่อนโยน จนเธอต้องลืมตาขึ้นมามองด้วยความสนใจ
“จุ๊บ!” เธอเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ปฐวีก็แนบริมฝีปากไปประกบจูบเธอเอาไว้แล้ว
++++++++++++++++________________+++++++++++++++++
ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ
พระเอกไรท์ปากแข็งก็จริง แต่เขาก็รักนางเอกมากนะคะ