ปล้นหัวใจซาตาน

เพราะคิดว่าคือความรัก สาวน้อยไร้เดียงสาอย่างพลอยตะวัน จึงมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเขา แม้กระทั่ง 'พรหมจรรย์' แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับคืนมาคือการปฏิเสธความรับผิดชอบ อีกทั้งยังผลักไส เธอจึงหอบความเจ็บปวดชอกช้ำจากไปพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์

“เด็กผู้หญิงคนนั้น…น้องอันดาเป็นลูกของใคร”
“อย่ามายุ่งกับลูกของฉันนะ น้องอันดาเป็นลูกของฉันเพียงคนเดียว”
“ไม่จริง! น้องอันดาเป็นลูกของผมใช่ไหม บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้เลยนะพลอยตะวัน”
“ไม่ใช่! น้องอันดาเป็นลูกของฉันคนเดียว”
“คุณอย่ามาหลอกผมซะให้ยากเลยพลอย ตลอดเวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกัน ผมไม่เคยป้องกันเลยสักครั้ง และหลักฐานบนใบหน้าของน้องอันดา มันก็ชี้ชัดอยู่แล้วว่าเป็นลูกของผม หรือคุณจะเถียงว่ามันไม่ใช่”
“ฉัน…”
พลอยตะวันถึงกับอึ้งจนพูดอะไรต่อไปไม่ได้ ในเมื่อสิ่งที่เขาพูดออกมาทั้งหมดมันคือเรื่องจริง ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาไม่เคยป้องกันและเธอก็ลืมเรื่องคุมกำเนิดเสียสนิท จนเธอตั้งครรภ์ถึงนึกขึ้นได้ ส่วนน้องอันดาก็หน้าเหมือนกับเขามาก ผิดแค่ดวงตากับผิวที่ขาวอมชมพูเท่านั้นที่เหมือนกับเธอ ทุกครั้งที่เธอมองหน้าลูก มันก็มักจะมีเงาของเขาแทรกเข้าให้เห็นทุกครั้ง และนี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอลืมเขาไม่ได้สักที
“ทำไม ถึงกับพูดไม่ออกเลยเหรอ หรือว่าจะต้องให้ผมพาน้องอันดาไปพิสูจน์ดีเอ็นเอล่ะ แต่รับรองเลยนะว่า ถ้าหากผลการตรวจออกมาว่าใช่เมื่อไร ผมจะพาลูกไปจากคุณทันที” ถึงจะรู้ว่าหญิงสาวจะต้องเสียใจกับคำพูดของเขา แต่เขาก็มีเหตุผลที่ต้องพูดมันออกมา
“ไม่นะ!” พลอยตะวันร้องออกมาอย่างสุดเสียง พร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างไม่ขาดสาย