รักบรรเลงเพลงปีศาจ

ภูตบดีหมดแรงผ่อนร่างกอดซบร่างบาง หายใจหอบอยู่ชั่วครู่ก็เบี่ยงทิ้งนอนแผ่บนเตียง ผ่อนหายใจถี่รัวจนรู้สึกดีขึ้น สาวเจ้าเอียงร่างพาดแขนมาวางบนแผ่นอก เขาเลยดึงแขนสอดรับต้นคออีกฝ่าย ดึงร่างเข้าอ้อมแขนกอดกระชับฟังเสียงพร่ำพรอดฉอเลาะจนขยายยิ้มกว้างอย่างแสนสุข
“เมียมีความสุขมากที่สุดเลยผัวขา” ภูตบดีหันมายิ้มรับ มองหน้านวลที่ร่วมบรรเลงเพลงรักยั่วยวนใจจนหลงใหลรสสวาทของนางอย่างยากถอนตัว
“พี่ก็มีความสุขที่สุดค่ะ ภาเป็นผู้หญิงที่วิเศษเหลือเกิน” พรมจูบที่ผมหอม หญิงสาวซุกร่างเบียดจนแน่น กระซิบเสียงกระเส่า
“เดี๋ยวเราต่อกันอีกรอบนะคะผัวขา” ภูตบดียิ้มร่าถูกใจ ไม่รอช้า เพลงรักบรรเลงวนไปหลายรอบในจังหวะลีลาต่างกัน

ปุญญาภาตื่นลืมตาในเวลาใกล้รุ่งตามปกติวิสัย หากแต่ร่างกายกลับหนักหน่วงเมื่อยล้าแบบไม่เคยเป็น รู้สึกว่าตัวโหวงเหวงจนตกใจ เลื่อนมือคลำไปใต้ผ้าห่มด้วยอาการหวาดหวั่น มือกระทบเนื้อทุกส่วนในร่างกาย น้องสาวไม่รู้สึกสบายเหมือนเช่นทุกวัน เจ็บแปลบแสบหน่วง สายตาโพล่งโตตะลึงวาววาบ
"เกิดอะไรขึ้น"
ดึงตัวชันแขนชะโงกมองชายหนุ่มที่นอนนิ่ง หน้าคมเข้มมีรอยยิ้มเป็นสุข นอนหลับสบายวางมือพาดไว้บนผ้านวมผืนอุ่น จนเห็นช่วงไหล่เปลือยเปล่า หญิงสาวผงะตาโต ชาวูบจากหน้าจรดปลายเท้า หากแต่สมองยังทำงาน คิดวนไปมาไม่นาน หน้าตื่นน้ำตารื้นทันทีเพียงนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทิ้งร่างหมดแรงจนหัวแปะคืนหมอนนุ่ม กรอกตาไปมาจนน้ำตาไหลลงข้างแก้มตกกระทบหมอน กลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ได้ราวมีก้อนเมฆบางเบามาลอยวนในทรวงแผ่กว้างจนอุดอัดช่องลมและช่องคอ
ตัดใจไม่คิดต่อ ไม่อยากให้เขาตื่นมาเห็นสภาพเธอตอนนี้ ค่อยดึงผ้าห่มออกจากตัวเบามือยันตัวลุกขึ้นช้า ๆ ไม่ให้เตียงแกว่งจนอาจดึงให้คนนอนข้างสะดุ้ง ตวัดขาวางแปะบนพื้นก้มมองร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง หน้าเห่อร้อนผะผ่าวแดงระเรื่อลามจนถึงลำคอเลยถึงหน้าอก รู้สึกกระดากอาย ชายตาเหลือบมองภูตบดี เขายังหลับสนิทไม่มีทีท่าขยับ รีบลุกขึ้นเดิน ทว่าร่างไร้แรงกายเลยแกว่งสะโหลสะเหลจนไปถึงห้องน้ำ ดึงประตูปิดล็อก เข้าไปในตู้อาบน้ำนั่งแปะก้นกับเก้าอี้ หลังพิงฝา เปิดฝักบัวแรงพุ่งใส่หัวตัวเอง ปล่อยเม็ดน้ำตาไหลพราก สะอื้นฮัก ๆ จนไหล่ไหวโยนไปมา กัดริมฝีปากจนเจ็บ แต่ไม่ยอมให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกไป