เสน่ห์รักซาตาน

“จะรีบไปไหน!” สิ้นคำถามมือหนาก็จัดการเอื้อมไปคว้าเอาข้อมือเล็กมากำเอาไว้แน่นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำท่าจะเดินหนีจากไปทันทีที่ตนเองพาเธอกลับมาถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย
“ดึกแล้วค่ะ ฉันจะขึ้นห้อง” ทอฝันตอบกลับแบบขอไปทีพร้อมพยายามสะบัดข้อมือหนีการจับกุมที่แน่นของคนตรงหน้า แต่ก็ไร้ผล
“อยู่กับฉันมันทรมานมากนักรึไง!”
“คุณก็รู้คำตอบอยู่แล้วนี่คะ...เพราะฉะนั้นฉันคงไม่จำเป็นจะต้องตอบอะไรมากไปกว่านี้” ทอฝันตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดังพอสมควร เธออยากให้เขาได้รู้ว่าเวลาถูกตวาดใส่หน้ามันรู้สึกยังไง
“ปากดี! ไหนมาดูสิว่าเธอจะปากดีได้สักแค่ไหนกัน!!” สิ้นเสียงกังวารที่เต็มไปด้วยความโมโหอย่างหนักมือแกร่งก็ฉวยจังหวะที่คนตัวเล็กเผลอกระชากเธอให้เดินตามไปอีกด้านของตัวบ้านอย่างว่องไวมุ่งหน้าสู่สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ทันที...
“นี่คุณจะทำอะไร อย่านะ!” สิ้นเสียงร้องมือหนาก็จัดการเหวี่ยงร่างเล็กลงสระว่ายน้ำอย่างรวดเร็วพร้อมจ้องมองการกระทำของตนเองอย่างภาคภูมิใจจนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านพ้นไปนานก็ไม่มีทีท่าว่าจะทอฝันนั้นจะโผล่ขึ้นมาจากน้ำ