พยาบาทหวาน

“นา...” เขาขานนามหล่อนอย่างอ่อนหวานจับมือหล่อนบีบแน่น ราวกับจะถ่ายทอดความยินดีทั้งมวล
“เพชรกำลังมีลูก” ดวงตาเข้มคู่นั้นพราวระยับอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มสดใส ขณะก้มลงจูบแก้มเซียวๆ นั้น
“นาดีใจไหมที่เรากำลังมีลูก”
เงียบ ปราศจากเสียงตอบรับเงียบเสียจนเขาเอะใจ ต้องเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ต้องบอกกับตัวเองว่าคนดีใจคือเขาคนเดียวต่างหาก
“นาไม่ดีใจเลยรึ”
“เฉยๆ ค่ะ”