TIM & SWEETHEART หวานใจของนายเย็นชา

ทิวากรหนุ่มรูปหล่อจอมเย็นชา แห่งคามิลล่า ยูนิเวอร์ซิตี้ เรามาดูกัน ว่าเขาจะอบอุ่นและอ่อนโยนมากแค่ไหน กับหญิงสาวเพื่อนสนิท ผู้หญิงที่เขาแอบรัก
ลลิตภัทรหญิงสาวผู้ไม่เคยรู้ว่าถูกเพื่อนสนิทแอบรักมานาน และไม่เคยรู้ใจตัวเอง ว่าเขานั่นแหละสำคัญที่สุดสำหรับเธอ ผู้ชายในความจริง ไม่ใช่ผู้ชายในความฝัน

“ทำไมเดี๋ยวนี้พวกผู้ชายสำอางกันจัง พี่แมกม่าก็อีกคน ทั้งน้ำหอมทั้งโคโลญจ์ สำอางกันยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก”
ทิวากรหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดว่า
“เธอนี่ขี้บ่นเหมือนกันนะลาวา”
“ก็มันน่าบ่นมั้ยล่ะ นายจะหล่อไปถึงไหนเนี่ย ช้อปยิ่งกว่าผู้หญิงอีก ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังไม่เห็นสำอางถึงขนาดต้องใช้น้ำหอม ใช้โคโลญจ์ เหมือนนายกับพี่แมกม่าเลย”
หญิงสาวพูดพลางค้อนชายหนุ่มอีกรอบ ทิวากรมองใบหน้าสวยของคนที่กำลังบ่นเขาอย่างเอ็นดู ก่อนจะพูดว่า
“ก็เพราะผู้ชายไม่ได้ตัวหอมเหมือนผู้หญิงไง ถึงต้องใช้น้ำหอมกับโคโลญจ์ช่วย ส่วนเธอ...”
ทิวากรหยุดคำพูดของเขาไว้แค่นั้น พลางก้มหน้าลงมาใกล้ๆ แก้มของลลิตภัทร แล้วสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วสบตาหญิงสาวพลางพูดยิ้มๆ ว่า
“ส่วนเธอตัวหอมเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้น้ำหอมกับโคโลญจ์หรอกลาวา”
ลลิตภัทรตกตะลึงพรึงเพริดกับการกระทำของทิวากรเป็นอย่างมากที
เดียว เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะก้มหน้าลงมาใกล้ จนจมูกโด่งเป็นสันของเขาแทบจะชนกับแก้มของเธอแบบนั้น ใบหน้าเนียนสวยร้อนวูบวาบและเป็นสีระเรื่อขึ้นมาทันทีทันใด อีกทั้งใจของหญิงสาวก็เต้นรัวแรงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งตกใจและคาดไม่ถึงว่าทิวากรจะทำแบบนั้น
โชคดีที่ชั้นวางหนังสือโน้ตเพลงนี้อยู่ทางหลังร้านด้านในสุด ซึ่งไม่มีใครยืนอยู่เลยนอกจากเธอกับเขา ดังนั้นหญิงสาวจึงพอจะโล่งใจอยู่บ้าง เมื่อคิดว่าคงจะไม่มีใครเห็นการกระทำของทิวากรเมื่อครู่ ซึ่งดูเหมือนกับเขาหอมแก้มเธอยังไงยังงั้นเลย
“ทิม! ทำบ้าอะไรของนาย” ลลิตภัทรโวยวายใบหน้าแดงระเรื่อ ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ทิวากรทำแบบนี้เธอก็อดที่จะเขินไม่ได้ ยังไงลลิตภัทรก็เป็นผู้หญิงแล้วทิวากรก็เป็นผู้ชาย แถมพักนี้เธอก็เป็นอะไรไม่รู้ เวลาอยู่ใกล้ชิดชายหนุ่มทีไรใจเป็นต้องเต้นแรงทุกที
“หืม ฉันทำอะไรเหรอ” ทิวากรถามมาหน้าซื่อตาใส พลางมองสบตาลลิตภัทร
“ก็เมื่อกี๊นาย...” ลลิตภัทรชะงักคำพูดของตัวเองทันที จะพูดว่าเมื่อกี๊เขาทำท่าเหมือนจะหอมแก้มเธอ หญิงสาวก็พูดไม่ออก และคิดว่าบางทีเมื่อครู่ทิวากรคงจะไม่ได้คิดอะไร เธออาจจะคิดมากไปเองคนเดียวก็ได้
“ก็เมื่อกี๊...นายก้มหน้ามาใกล้ฉันมากเกินไปทำไมล่ะ”
“อ้าว! ก็ฉันจะพิสูจน์ไง จะได้บอกว่าเธอตัวหอมเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว เพราะงั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้น้ำหอมหรือว่าโคโลญจ์อะไรทั้งนั้น”
“นายก็ไม่เห็นต้องก้มหน้ามาใกล้ฉันขนาดนั้น”
“ถ้าไม่ก้มลงไปใกล้ๆ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธอตัวหอมรึเปล่า”
“ก็ไม่ต้องอยากรู้สิ คนบ้า! ทำอย่างงี้ได้ไง”
“เธอตกใจหรือว่าเขิน ที่ฉันเข้าใกล้เธอล่ะ” ทิวากรถามยิ้มๆ
“ก็ทั้งหมดนั่นแหละ นายเป็นผู้ชายนะส่วนฉันเป็นผู้หญิง จะมาทำอย่างนั้นได้ยังไงเล่า” ลลิตภัทรตอบพลางค้อนชายหนุ่ม ทิวากรหัวเราะเบาๆ ยกมือขึ้นมาวางบนศีรษะของหญิงสาวแล้วโยกเบาๆ อย่างเอ็นดูพลางถาม
“รู้แล้วเหรอว่าฉันเป็นผู้ชาย ส่วนเธอเป็นผู้หญิงน่ะ”
“นายหมายความว่ายังไง” หญิงสาวถามอย่างไม่เข้าใจ หากแต่ทิวากรไม่ตอบคำถามนั้นแต่เขากลับพูดยิ้มๆ ว่า
“ดีแล้วล่ะที่เธอเขินฉัน”

มาลุ้นกันว่าสองหนุ่มสาวจะก้าวข้ามกำแพงบางๆ ของคำว่า "เพื่อนสนิท" กลายไปเป็นคนรักกันได้ยังไง