แค่รัก...เท่าฟ้า

ปราณชลส่งยิ้มให้สาวน้อยในชุดทูพีชสีส้มสดใส “พอดีมีธุระอยากปรึกษาพี่สาวของน้องแยมนิดหน่อยครับ”
‘พี่สาวของน้องแยม’ สะดุ้งโหยง แต่พอเงยหน้ามองสบตากับปราณชลแล้วไม่พบความผิดปกติใด ๆ เธอก็ลอบถอนหายใจออก
“คุยกับฉันเรื่องอะไรคะ” กว่าจะหาลิ้นตัวเองเจอก็นานพักหนึ่งเลยทีเดียว แต่ถึงจะถามไปแบบนั้นก็ยังพยายามทำตัวนิ่ง ๆ อยู่ในน้ำต่อไปให้น้ำใสแจ๋วอำพรางร่างกายของตัวเอง แม้จะช่วยอะไรแทบไม่ได้แต่ก็ยังดีกว่าขึ้นจากสระตอนนี้อย่างแน่นอน
“เราจะยืนคุยกันอย่างนี้จริง ๆ หรือครับ”
“คุณช่วยเข้าไปรอในบ้านก่อนได้ไหมคะ เดี๋ยวฉันกับแยมจะตามไปค่ะ”
ปราณชลพยักหน้าและหันหลังทำท่าจะเดินเข้าบ้าน แต่เสียงกรีดร้องตามด้วยเสียงตู้มที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้ต้องหันขวับไปมอง สิ่งที่เห็นคือทยิดากำลังตะเกียกตะกายจากน้ำที่น่าจะลึกไม่เกินหนึ่งเมตรครึ่ง ซึ่งใกล้กันนั้นปนิตากำลังว่ายมาช่วยพี่สาวของตัวเองอย่างทุลักทุเล...