เหลี่ยมรักพรหมจรรย์

เมื่อความเซ็กซี่อย่างเหลือร้ายของสาวสวยในภาพถ่ายชักนำให้นักรักตัวพ่อต้องบินลัดฟ้าข้ามทวีปเพื่อมาคว้าเอาสาวสวยเจ้าเสน่ห์คนนั้นมาเชยชมราวดอกไม้ริมทางที่เขาจะโยนทิ้งเสียเมื่อไหร่ก็ได้ ทว่าหล่อนไม่แยแสแลตามองเขาเสียด้วยซ้ำ ทำให้นักรักอย่างเขาต้องงัดเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวสารพัดเพื่อให้ได้เชยชมพรหมจรรย์ของหล่อน หากแต่ผลจะเป็นเช่นไร เมื่อพรหมจารีย์ในเรือนกายสาวกลับพันธนาการคนทั้งคู่จนดิ้นไม่หลุดเสียแล้ว...

รอยยิ้มยียวนแต้มเรียวปากสายตาส่องแสงวิบวับจนหล่อนอยากฉกลูกตานั่นออกจากเบ้าตาเขานัก ชายหนุ่มจะได้ไม่ไปทำหน้ากวนโทสะเช่นนี้กับใครอีก หญิงสาวยื้อแขนไปมาออกแรงพยายามสะบัดข้อมือเล็กออกจากการจับกุมดังคีบเหล็กล็อกท่อนแขนลูน่าเอาไว้

“ฉันบอกให้ปล่อยไง ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนอื่นช่วยจริงๆ นะ” เสียงตะคอกเดือดดาลร่างเล็กสะบัดรั้งยื้อแรงของเขาเอาไว้ริมฝีปากอิ่มสวยยังคงต่อว่าแบร์รี่ไม่ยอมหยุด จนใบหน้าแดงก่ำด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ร้องสิร้องเลย ร้องให้คนช่วย ถ้าเธอร้องเรียกคนอื่น ฉันจะใช้ลิ้นฉันนี่แหละอุดปากเธอเอง ลองดูสิ ลองดู” เสียงเข้มเอ่ยปรามหล่อนอย่างข่มขวัญ คนร่างเล็กกว่าเบิกตากว้างตกใจคำขู่ของเขา ริมฝีปากหุบฉับเมื่อเขาโน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้าใกล้ หญิงสาวสะบัดหน้าหนีอย่างลนลาน พยายามดันร่างใหญ่ให้ออกห่างจากตัวหล่อน แต่ดูเหมือนว่ายิ่งลูน่าดิ้น แบร์รี่ยิ่งแกล้งเข้าใกล้ใบหน้านวลผ่องยามต้องแสงไฟของหญิงสาว