ภรรยาสมอ้าง

“เห็นไหม ยังไงซะนน้ำผึ้งก็เป็นพวกฉันอยู่วันยังค่ำ”
“แหม...ดีจังนะคะ เป็นเจ้าของไร่นี่ จะสั่งใครยังไงก็ได้”
“แต่มีอีกคนนะที่มีออำนาจเหนือเจ้าของไร่”
“ใครคะ ตั้งแต่หวานมาอยู่ที่นี่ ยังไม่เห็นมีใครมีออำนาจเหนือ
คุณอัศสักคนเลย”
อัศวินยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะอาศัยจังหวะที่หวานละมุนเผลอ
กระตุกแขนเธอให้เซมาใกล้ เมื่อจับตัวได้ก็กอดร่างบางของเธอเอา
ไว้แน่น บังคับให้นอนเคียงข้างกัน แล้วกระซิบบอกข้างหู
“ก็...ภรรยาเจ้าของไร่ยังไงเล่า เธอสนใจจะรับตตำแหน่งนี้ไหม”
หวานละมุนดิ้นขลุกขลัก เบี่ยงหน้าหลบเป็นพัลวันเมื่ออัศวิน
ซุกไซ้ไปตามแก้มนวล
“คุณอัศ พูดอะไรอย่างนั้นคะ”
“ไม่พูดก็ได้ จูบเลยก็แล้วกัน”