Stop nightmare หยุดฝันร้ายของนายอิงอุ่น

"น่ารัก" ผมพึมพำกับตัวเอง อาจเป็นเพราะผมอยากมีน้องชายมานานล่ะมั้ง พอมาเจออิงอุ่นที่อายุน้อยกว่าผมปีสองปีผมเลยเอ็นดูมันเป็นพิเศษ
"งื่อ แม่ครับ" อยู่ดีๆ ไอ้ตัวเล็กก็เบะปากเรียกหาแม่ แล้วที่หนักไปกว่านั้นคือมันดันสะอื้นฮึกๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม
"อิง อิง ละเมอเหรอ" ผมเรียกเบาๆ แต่ดูท่ามันจะไม่ได้ยิน แถมยังร้องไห้หาแม่ต่อทั้งที่ยังหลับตาแน่น
"แม่ ...อุ่นขอโทษ แม่..."
"..." ผมตกใจเล็กน้อยเมื่อผมก้มลงไปกะจะปลุกให้มันตื่นจากฝันร้าย แต่มันดันจับมือผมเอาไว้แน่น แถมยังเอาไปแนบที่แก้มอีก กูไม่ใช่แม่มึงนะเว้ย!!
"ฮึกๆ " คนฝันร้ายยังนอนละเมอร้องไห้ นี่มันเจอเรื่องอะไรมานะ มันถึงได้นอนเพ้อถึงแม่ได้ขนาดนี้
"..." ผมไม่กล้าดึงมือออก จากที่ตั้งใจจะปลุกให้ตื่นเปลี่ยนเป็นเอามืออีกข้างที่อิงไม่ได้จับเอาไว้ ลูบผมนุ่มๆ ของอิงแทน และนั่นทำให้้อิงสงบลง จนกระทั่งเลิกสะอื้น จากริมฝีปากเบะจากการร้องไห้เปลี่ยนเป็นยกยิ้มเหมือนมีความสุขแทน ทำไม ทำไมมัน... น่ารัก...