จะร้ายยังไง สุดท้ายก็รักเธออยู่ดี

“คุณกัน..เมาหรอคะ” เสียงหวานถามเมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมาแตะจมูก
“ฉันถาม!!! ว่าพี่เธออยู่ไหน? ตอบ!!!” นภัทรตะคอกใส่จนร่างบางสะดุ้งเฮือก เธอไม่เคยเจอนภัทรตอนอารมณ์เป็นแบบนี้มาก่อน หรือเพราะว่าเขาเมาถึงมีอาการเป็นแบบนี้
“แก้มไม่รู้ค่ะว่าพี่กรอยู่ไหน ตั้งแต่กลับมาแก้มยังไม่เห็นพี่กรเลย คุณกันมีเรื่องอะไรกับพี่กรรึเปล่าคะ?” วิชญาณีถามเพราะความอยากรู้ แต่ความอยากรู้ของเธอกลับทำให้อีกคนที่อารมณ์คุกรุ่นอยู่แล้วกลับยิ่งทวีขึ้น เหมือนมีคนเอาน้ำมันไปเทใส่กองไฟที่ยังไหม้ไม่สนิทดี
“อยากรู้มากใช่มั้ย? พี่ชายของเธอมันหักหลังฉันมันลักพาตัวคนรักของฉันไป! ทีนี้รู้แล้วรึยังว่าพี่ชายเธอมันเลว!!!!!”
“ไม่จริง!!!!! พี่กรไม่ใช่คนแบบนั้นแน่ คุณกันต้องเข้าใจอะไรผิด ใช่! ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ ๆ” วิชญาณีค้านหัวชนฝา ปกติพี่ชายเธอเป็นคนดีแล้วพี่ชายเธอก็จงรักภักดีกับนภัทรมาตลอด เพราะที่เขาได้ดิบได้ดีทุกวันนี้ก็เพราะมีนภัทรคอยช่วยเหลือ พี่ชายมักบอกกับเธออยู่เสมอว่า ‘ใครที่มีบุญคุณกับเรา เราต้องตอบแทนเขา ถ้าให้เลือกระหว่างคนรักกับผู้มีพระคุณ ...พี่ขอเลือกผู้มีพระคุณ’ ใช่! พี่ชายเธอบอกไว้แบบนั้น ฉะนั้นสิ่งที่นภัทรบอกกับเธอเมื่อครู่มันไม่มีทางเป็นจริงแน่! ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด!
“เข้าใจผิดงั้นหรอ? งั้นมานี่!!” นภัทรลากวิชญาณีมาโยนที่เตียงก่อนจะเปิดลิ้นชักที่หัวเตียงหยิบรูปที่นักสืบไปแอบถ่ายมาโยนไปให้วิชญาณีดู มือเรียวหยิบภาพต่าง ๆ ขึ้นดูริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น ความเสียใจประดังเข้ามาในอกจนเธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ภาพที่นภัทรให้เธอดูเป็นภาพพี่ชายของเธอกับคนรักของ นภัทรจริง ๆ ไม่ใช่เธอไม่รู้ว่าพี่ชายของเธอแอบชอบคนรักของเจ้านาย แต่.... ‘…ถ้าให้เลือกระหว่างคนรักกับผู้มีพระคุณ ...พี่ขอเลือกผู้มีพระคุณ’ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายของเธอจะหักหลังผู้มีพระคุณได้
“ไง! เห็นเต็มตาแล้วรึยังว่าพี่เธอมันเลว!!!!!” นภัทรตะคอกใส่วิชญาณีอีกครั้ง
“...” วิชญาณีพูดไม่ออก เธอรู้แล้วว่าทำไมแม่ถึงไม่ยอมพูดเรื่องนี้ให้เธอฟัง ‘เพราะเป็นแบบนี้เองสินะ’ วิชญาณีรวบรวมรูปทั้งหมดวางไว้บนเตียงอย่างเป็นระเบียบ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วก้มหน้าก้มตาเดินออกจากห้อง เธอไม่กล้าสู้หน้านภัทรแล้ว พี่ชายเธอทำเรื่องไว้ขนาดนี้ เธอกับแม่คงต้องระเห็จออกไปอยู่ข้างนอกกันเองแล้ว
“จะไปไหน?”
“ไปเก็บของออกจากที่นี่ค่ะ พี่กรทำเรื่องไว้ขนาดนี้ แก้มไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่อหรอกค่ะ” พูดเสร็จร่างบางก็หันหลังให้เขาแล้วเดินไปที่ประตู วิชญาณีกำลังจะปลดล็อคประตู แต่...อีกแค่นิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น
“ใครใช้ให้เธอไป! มานี่!!!”