เมียสำรองแค้น

เพราะความรักเกิดขึ้นพร้อมความแค้น คนที่เสียใจจึงต้องเป็นเธอ

“ยินดีด้วยนะคะ ในที่สุดคุณก็ทำมันสำเร็จแล้ว” แม้จะพยายามห้ามไม่ให้น้ำตาไหลเพราะมันจะยิ่งทำให้บุรุษตรงหน้าสำเร็จในแผนการ แต่เธอก็กลั้นมันไม่อยู่
“บุษบาบรรณ์” เจ้าของห้องตกใจสีหน้าซีดไม่น้อยแล้วเรียกชื่อหญิงสาวที่ก้าวเข้ามาในห้องเสียงสั่น เพียงเห็นท่าทีของอีกฝ่ายก็พอจะรู้ได้ว่าหญิงสาวคงจะล่วงรู้แผนการของเขาแล้ว
“เป็นฉันเองสินะที่โง่อยู่คนเดียว บูชาความรักบ้าบอที่คุณมอบให้ ทั้งที่จริงแล้วมันมีแต่ความหลอกลวง” บุษบาบรรณ์เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกชื่อของอีกฝ่ายทันทีเพราะเขาไม่ใช่พี่อนาวินทร์คนเดิมของเธอแล้ว เขาคือซาตานผู้มาพรากเอาหัวใจเธอไป จากนั้นก็ปรุงรสแสนหวานให้น่าทาน แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งขว้างมันอย่างไม่ไยดี ช่างเป็นการตอบแทนความรักที่เธอมอบให้ด้วยความเจ็บปวดแสนทรมาน
เพราะเขาเห็นเธอเป็นแค่ของเล่น เป็นสิ่งของที่เขาต้องการมีไว้เพื่อแก้แค้นเพียงเท่านั้น
ฟากอนาวินทร์ก็ไม่ได้มองของที่บุษบาบรรณ์ปามาและไม่ได้คิดจะสนใจหยิบมันขึ้นมาดู
“รู้ก็ดีแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องฝืนทำมันอีก” ชายหนุ่มตอบสีหน้าเรียบเฉยทั้งที่ใจมันสั่นคลอนยิ่งกว่าแผ่นดินไหว
“คนอย่างคุณมันไม่มีหัวใจอยู่แล้ว” แววตาแสนจะตัดพ้อหันกลับไปมองจอมวายร้ายที่ดูท่าไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่ก่อไว้สักนิด
“ระหว่างเรามันเป็นแค่ความใคร่ เธอเองก็น่าจะรู้” เขายิ่งตอกย้ำให้หล่อนเจ็บ
“คุณมันเลวที่เอาเรื่องหัวใจมาล้อเล่น ต้องการเห็นฉันเจ็บมากใช่ไหม คุณได้มันแล้ว” มือนั่นกำแน่น บุษบาบรรณ์ส่งเสียงในลำคอเย้ยหยันในความโง่ของตัวเองพร้อมกับตีมือลงตรงอกข้างซ้ายของเธอที่บัดนี้มันไร้ซึ่งหัวใจเพราะอีกฝ่ายได้กระชากมันออกไปทำลายอย่างไม่เหลือชิ้นดี น้ำตามันยิ่งพรั่งพรู ความเสียใจและเจ็บปวดได้แปรเปลี่ยนเป็นหยาดน้ำใส ๆ ที่เปรอะเปื้อนสองข้างแก้ม
“ฟังให้ดีนะบุษบาบรรณ์ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือการแก้แค้น ต้องการให้พ่อของเธอทรมาน ต้องการให้เธอเสียใจ นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ”
“อ้อ… อีกอย่างที่ฉันต้องการคือการได้นอนอยู่บนเรือนร่างอันเปลือยเปล่าของเธอบนเตียงอันร้อนระอุของฉัน”
“คุณอนาวินทร์” หญิงสาวตะโกนชื่อของอีกฝ่ายอย่างเดือดดาลกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ มันราวกับเธอไม่มีหัวใจ เขาเห็นเธอเป็นแค่ที่ปลดปล่อยความใคร่มันทำให้เธอเจ็บร้าวระบมตรงก้อนเนื้อด้านซ้ายราวกับมันจะปริแตกปล่อยลาวาสีแดงฉานออกมา
“เรื่องระหว่างเราทั้งหมดคือการแก้แค้น คุณไม่เคยรักฉันเลยหรือคะ” หญิงสาวร้องถามอย่างเจ็บปวดหัวใจ
“ใช่ ระหว่างเรามีแค่คำว่าแก้แค้นเท่านั้น ไม่มีคำว่ารักอยู่ในนั้น”
“แล้วเรื่องที่เราทำด้วยกันตั้งมากมาย” เธอยังถามต่อแม้จะต้องเจ็บปวดอยู่ภายในใจ แต่การได้รู้ความจริงมันก็จะทำให้เธอยิ่งตัดสินใจได้ชัดเจนขึ้น
“ก็อย่างที่บอกว่า มันแค่ความใคร่ แค่การปลดปล่อยทางกาย ไม่ใช่ความรัก”
“นั่นสินะ ไม่น่าถาม เพราะคุณไม่เคยคิดจะรักฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ถึงแม้จะรู้ว่าคำตอบที่ได้อาจจะทำให้เธอเจ็บปวดราวกับถูกเหล็กกล้าตอกลงมากลางใจแต่เธอก็ยังเอ่ยถามมันออกไป

--------------------------------------------------------------
*** ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ***
***หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยค่ะและจะนำไปปรับปรุงในเรื่องต่อไป***