ปักรักกลางเรือใจ

“ถ้าการได้ตัวพี่จะทำให้หยีพอใจ...ก็ได้นะ...ยอมหมดนั่นล่ะแต่อย่าทำอย่างนี้เลย อย่าทำเหมือนพี่เป็นอะไรก็ไม่รู้ที่หยีไม่ชอบ ไม่อยากใกล้พี่...ไม่ไหว”
“แปลว่าอะไร จะบอกอะไร”
น้ำเสียงเธอขื่นจนเขาต้องกลืนน้ำลายฝืดคอ
“จะบอกว่า...ต่อให้ได้ตัวไปพี่ก็ไม่มีทางรักหยีได้มากกว่าที่เป็นอย่างนั้นใช่มั้ย”
เธอถามเสียงแผ่วภวัตพยักหน้าลงโยทะกายิ้มเยาะตัวเองก่อนน้ำตาจะไหลออกมา...ภวัตมองอย่างเห็นใจมือใหญ่ลูบหัวน้อง
“ใจคุณพายจะไม่มีทางเป็นของหยีใช่มั้ยต่อให้หยีพยายามยังไง...ด้วยใช่มั้ย”
เขาไม่ตอบปล่อยให้เธอร้องไห้เงียบๆอยู่บนตัก โยทะการ้องไห้อย่างเสียใจที่สุดเธอเอนตัวเข้าหาเขา ภวัตกอดน้องแนบอกไว้เป็นนานกว่าโยทะกาจะหยุดและปาดน้ำตา ภวัตก้มมองอย่างไม่เข้าใจโยทะกากลั้นสะอื้นมองตอบเขาดวงตากลมแดงช้ำ
“ได้...คุณพายจะได้น้องคืน...หยีจะเป็นน้องพี่พายเหมือนเดิม”