Change รักเปลี่ยนทิศ

“ผมเป็นลูกผู้ชายพอ” มาร์คว่าพร้อมกับกุมมือทั้งสองข้างผมไว้
“อะไร หมายความว่าไง หา!” ผมทั้งถลึงตาและขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่คนหล่อ
“ก็เรื่องคืนนั้นไง ถึงอย่างไรผมก็ต้องรับผิดชอบคุณ” มาร์คยิ้มทั้งดวงตาและริมฝีปาก
“ผมบอกแล้วไง ว่าให้มันจบแค่นั้น ไม่มีสิ่งติดค้างกันอีก” ผมเหนื่อยหน่ายที่ถูกเขาตอแยด้วยเรื่องเดิมซ้ำซาก
“โนเวย์ คุณจะฟันผมแล้วทิ้งไม่ได้ คนรักกันเขาไม่ทำแบบนั้น!” มาร์คโอดครวญ
“เฮ้ย! เหลวไหล ผะ...ผมต่างหากที่เป็นฝ่าย เอ่อ...เสียเปรียบคุณ” ผมโพล่งออกไป โดยลืมว่ากำลังหลงกลมาร์คอย่างเต็มเปา
“โอ้ ในที่สุด คนน่ารักอย่างคุณกานต์ก็ยอมรับเสียทีว่า เราเป็นอะไรกัน”