เกาะสวรรค์ พะงันสร้างรัก

“คุณกลัวนมคุณจะโดนหลังผมหรอ?ถามจริง?”เขาถามโต้งๆ ใบหน้านวลของคนถูกถามชาราวโดนตบ แดงก่ำไปถึงใบหู หล่อนรีบขึ้นรถเสียเร็วๆก่อนที่เขาจะเห็นสีหน้าของหล่อน แต่เขาไม่ยอมออกรถ
“ก็...ก็ใช่นะสิ รถมันคันนิดเดียว” หล่อนตะคอกข้ามไหล่คนข้างหน้า ชายหนุ่มถอนใจยาว
“มีกะเค้าด้วยหรอ นมน่ะ?” ใบหน้าด้านข้างที่ระเรี่ยด้วยผมหยิกสลวยนั้นเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เฌอร์ลินเคยพบเห็น นี่เขาไม่มีความละอายอะไรเลยในการพูดถึงสรีระของผู้หญิงงั้นหรอ แล้วหล่อนก็ยังบ้าจี้เผลอยกมือขึ้นคลำหน้าอกตัวเองเสียอีกด้วย มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกที่หล่อนจะโต้เถียงและอวดโอ้ว่าหล่อนมีหรือไม่มีนมน่ะ
“มีหรือไม่มีมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณป่ะ?” หล่อนย้อน เสียงหัวเราะลั่นดังสวนขึ้นมาแทบทันที
“โอ๊ยยยยคุณ ถ้าชีวิตนี้ผมต้องเกี่ยวกับนมแบนๆของคุณผมตายเสียดีกว่า”