นิยามรักฉบับมาเฟีย

“อัลเล็น” เธอครางชื่อเขาเบาๆ ขยับเข้าไปมา สองมือประคองใบหน้าคมให้เงยขึ้นสบตา
“ผม...ให้ตายเถอะ ผมเกลียดความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกว่าคุณไม่รักไม่สนใจ มันเจ็บปวดมากเลยพรรช เจ็บจนแทบไม่อยากหายใจต่อ” ก้อนสะอื้นจุกอยู่ที่ลำคอ เขาไม่เคยอ่อนแอเท่านี้มาก่อนเลย
“ทำไมเป็นแบบนี้คะ คุณเป็นอะไร”
“ผม...รู้สึกว่าคุณไม่รักไม่สนใจ ผมกลัว กลัวว่าคุณจะทิ้งผมไปอีกพรรช ผมกลัวมากเลย ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ” อัลเล็นพูดทั้งน้ำตา ไม่อยากเชื่อเลยว่ามาเฟียผู้แสนยโสอย่างเขาจะกลายเป็นผู้ชายหัวใจอ่อนแอไปได้
“พรรชรักคุณนะคะ ไม่ได้คิดจะทิ้งคุณไปไหนเลย ทำไมคุณคิดมากแบบนี้”
“ผมรักคุณมากนะพรรช อาจทำอะไรที่ทำให้คุณอึดอัด แต่ผมเคยเสียคุณไป ผมไม่อยากเป็นแบบนั้นอีก”
“ฉันรักคุณค่ะ รักผู้ชายเอาแต่ใจคนนี้ ชีวิตที่เหลืออยู่ก็อยากจะใช้ทุกช่วงเวลาที่เหลืออยู่กับคุณ เรากำลังจะมีตัวน้อยให้ต้องดูแล คุณพ่อต้องเข้มแข็งสิคะ ร้องไห้แบบนี้ตัวเล็กในท้องตกใจแย่เลย” เธอขยับเข้าไปหาพร้อมกับเอามือมาวางลงบนหน้าท้องที่นูนขึ้นมาเพียงเล็กน้อย
“ผมตัดมันออกไปไม่ได้ รู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่คุณไม่รัก ไม่สนใจ ผมรู้ว่าผมมันเป็นผู้ชายร้ายกาจ แต่ผมก็รักคุณที่สุด และทำทุกอย่างเพื่อเรา”