หวานใจจอมอหังการ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นและเปิดผางทันที ณริศานึกโดยยังไม่หันไปมองเลยว่า อย่างนี้ก็เท่ากับไม่เคาะนั่นล่ะ
เมื่อเห็นว่าเป็นใคร สาวน้อยจงใจตำหนิเสียงดัง “นี่เหรอผู้ดีอังกฤษ”
“ที่จริงสามีเข้าห้องภรรยาไม่เห็นต้องเคาะประตูเลย กันเองกับพี่หน่อยซี”
“แต่เรายัง...”
ฟรานซิสกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ผาณิตเปิดทางสะดวก รีบเดินออกจากห้องทิ้งคุณหนูนั่งใจหายใจคว่ำ ท่าทางอวดเก่งหายไปหมด
“เข้ามาทำไม ดึกแล้วนะ”
“ดึกแล้วไง พี่เป็นคนอื่นคนไกลหรือ จะอยู่ในห้องนี้กับเค้กเนยทั้งคืนก็ยังได้เลย”
ชายหนุ่มทิ้งตัวนั่งเบียดหล่อน พยายามสบตา เขาทำท่าเอ็นดูราวกับหล่อนยังเป็นเด็กแปดขวบที่น่าสงสารเช่นในอดีต
“ขาดเหลืออะไรบอกนะครับ เป็นภรรยาแล้วไม่ต้องเกรงใจ”
“ภรรยา ๆ เน้นอยู่ได้” ขมุบขมิบปาก ลอบค้อน
“วันนี้เจอเรื่องแย่ ๆ มามาก นอนพักให้สบาย อย่ากลัวเลย พี่ไม่เคยปล้ำผู้หญิง”
ณริศาทอดถอนใจ อัดอั้นสับสน อยากพูดกับฟรานซิสอย่างอ่อนหวานเหมือนก่อน แต่เหตุใดจึงกลายเป็นเย็นชาใส่เขาทุกที
ที่จริงหล่อนก็ไม่ได้เกลียดชังอะไรเขาหรอกนะ แค่วางตัวไม่ถูกเท่านั้น
ฟรานซิสเองก็เปลี่ยนบุคลิกลักษณะ จากหนุ่มน้อยน่ารักอบอุ่นมาเป็นผู้ชายแนวเข้มดุดัน แต่เจ้าชู้ไม่หยอก หูตาแพรวพราวกับหล่อนได้ก็ต้องทำกับสาวอื่นได้
หล่อนเกลียดคนเจ้าชู้ที่สุด!