มัดรัก

“ผมคงต้องนอนที่นี่”
ธาราวรรษว่าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ แม่เล่นใหญ่แบบจัดเต็มมากจนเขาคร้านจะโต้ตอบ
“ถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ” สาวที่ไม่ต้องการร่วมห้องกับเขาบอก
“ผมก็จะเอาใบทะเบียนสมรสมาให้คุณดูน่ะสิ”
“ฉันก็มี คุณลืมไปแล้วเหรอว่าเรามีคนละใบ” หญิงสาวกอดอกตอบโต้ ไม่สนใจสอางค์ที่ชะเง้อชะแง้อยู่หน้าห้องโดยยังไม่ก้าวล่วงล้ำเข้ามา
ธาราวรรษหมุนตัวกลับตามสายตาหญิงสาวพบว่าแม่กำลังจ้องพวกเขาอยู่ ชายหนุ่มถึงกับถอนหายใจอย่างหนักอก
แม่หนอแม่... อยากให้แต่งเขาก็แต่งให้แล้ว ยังจะมาบังคับให้เข้าหออีก
“แม่...”
“อย่าพูดนะตาวรรษ!” สอางค์เอ็ดลูกชายเมื่อกลัวอีกฝ่ายจะพูดจาโผงผางทำร้ายจิตใจคนในห้อง
“ก็มันจริงนี่ ผมไม่มีอารมณ์กับเมียแบบนี้”
คนถูกเรียก ‘เมียแบบนี้’ เลิกคิ้วก่อนจะถลึงตาใส่แผ่นหลังเขา
“หนูขวัญทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ทำไมไม่มีอารมณ์”
ฉลองขวัญกัดฟันดังกรอด บทสนทนาบ้าบออะไร!
“สำหรับแม่หรอก ผมเห็นแล้วเฉยๆ”
อีตาบ้า! หญิงสาวข่มใจไม่โต้ตอบ เถียงกับสองแม่ลูกนี่เหมือนเอาพิมเสนมาแลกกับเกลือ
“ตาวรรษ!”
“แม่... ที่เมืองนอกน่ะ เพื่อนผมอึ๋มกว่านี้เยอะ” ชายหนุ่มปรายตามองคนกอดอกนิ่งด้วยสีหน้ายียวน
“เพื่อนแบบไหนที่แกพูดถึงความอึ๋มเขาได้ไอ้ลูกบ้า!”
“เพื่อนกินเพื่อนนอนไงแม่ เซ็กซี่เร้าใจกว่านี้เยอะ แบบนี้น่ะเขาเรียกสวยบ้านๆ”

_____________________

เขียนเรื่องสั้นขายครั้งแรก
ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ด้วยนะคะ

พรรษชล