ละอองทรายใต้ตะวัน

ปณิธานอันแรกกล้าของชีคคามินมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นคือ การทำให้นางสนมเชเรญ่าตกเป็นสมบัติของเขาทั้งตัวและหัวใจ!!

ชีคฮาดาลได้ยก นางสนมเอกนาม เชเรญ่า ให้กับ ชีคคามิน ผู้เป็นลูกชายเพียงเพราะเหตุผลบางประการ
ทว่าฮาเร็มแสนสวย ก็ไม่ใช่กรงทองสำหรับนางสนมเจ้าสำราญอย่างเชเรญ่าที่รักอิสระเหนือสิ่งอื่นใด
แล้วละอองทรายเล็ก ๆ เฉกเช่นนางก็ปลิวหายไปกับสายลม
หากนางจากไปแต่ตัว ชีคคามินจะไม่สนใจเลย
ทว่า เชเรญ่ากลับขโมยกริชทองคำศักดิ์สิทธิ์และหัวใจรักของเขาหนีออกจากฮาเร็ม ซ้ำยังทิ้งถ้อยคำท้าทายให้ชีคคามินต้องเจ็บใจ!
งานไล่ล่านางโจรสาวจอมแสบจึงเปิดฉากขึ้น…

“ไม่เลยท่านชีคผู้ยิ่งใหญ่ ข้าไม่เคยเปลี่ยนไป เมื่อก่อนข้าเกลียดขี้หน้าท่านเช่นไร ปัจจุบันข้ายังเกลียดขี้หน้าท่านเช่นนั้น และดูว่าความเกลียดนั้นจะไม่หยุดเท่านี้” นางบอกเสียงแข็งจ้องอีกฝ่ายตาวาว
แทนที่จักได้เห็นความผิดหวังของอีกฝ่าย คามินกลับยิ้มมุมปากเสียนี่ ซ้ำยังหัวเราะหึหึในลำคอชวนให้หงุดหงิดอารมณ์สิน่า
“หนักแน่นกับความรู้สึกของตนเองมากไปหรือเปล่านางงาม?” นิ้วแข็งคงเกลี่ยริมฝีปากบางจิ้มลิ้มเล่น ก่อนเปลี่ยนเป็นบังคับเชยคางให้แหงนขึ้น
“ข้าซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองเสมอ” เชเรญ่ายืนยันด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“เจ้ารู้หรือไม่ ว่าผู้หญิงของข้าทุกคนไม่มีสิทธิ์พูดจาเช่นนั้น”
“บังเอิญว่าข้าอยู่นอกเหนือกรณีนั้นด้วยสิ อิสรภาพเป็นของข้า ไม่ใช่ของท่าน!” เชเรญ่าย้อนให้ทันควันพร้อมขืนตัวออกจากมือแข็ง
ซึ่งปฏิกิริยาพยศของนางนั้นกลับทำให้คามินพึงพอใจกับความมีชีวิตชีวาของนางมากกว่าเดิม ด้วยไม่เคยคิดว่าสตรีที่เยือกเย็นราวสายน้ำกลางโอเอซิสนั้นจักกล้าแข็งข้อกับเขาได้เพียงนี้
ดวงตาสีน้ำมันดิบกวาดมองวงหน้าสตรีในอ้อมกอดอย่างพิจารณา ก่อนหยุดลงที่ดวงตาสีน้ำผึ้งอันงดงามซึ่งมีประกายบางอย่างเผยให้เห็นมากกว่าความเยือกเย็นที่เขาคุ้นชิน
“เจ้าไม่เคยอยู่นอกเหนือกรณีนั้น เจ้ายังเป็นสมบัติแห่งข้าเสมอ และข้าจักทำให้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าเต็มตัวเอง” ชีคหนุ่มยิ้มเย็นอย่างผู้กุมชัยชนะพลางโน้มใบหน้าที่มีหนวดเคราขึ้นรกรุงรังลงมาสูดกลิ่นหอมของพวงแก้มของนาง