ชู้รักเชลยเถื่อน

สวมกอดกายเจ้าใต้เงาดวงจันทร์
เสพรักสุขสันต์อย่างชายรักชาย
ยามข้าเร่งเร้าร่างเจ้าเอนไหว
ปลายทางสุดท้ายคือสายรุ้งงาม
---------------
เรมุสเดินวนรอบคู่สนทนา ทำท่าครุ่นคิด ประหนึ่งกำลังไต่สวนนักโทษและมองหาจุดอ่อนที่ตนสามารถนำมาใช้ปลุกปลอบครอบงำ ก่อนจะก้มลงกระซิบบางสิ่ง
“ข้าปรารถนาให้เจ้า มอบตัวเองให้แก่ข้ามากกว่า”
แทนที่จะรู้สึกโกรธคำพูดหยอกเย้าโดยไม่ยี่หระต่อปัญหาอื่นใด แต่กลิ่นกายเร้าใจเฉพาะตัวของเรมุสทำให้อารมณ์ของทาลอสกลับหวั่นไหวไม่มั่นคง
เขากลืนน้ำลาย พยายามควบคุมจังหวะหายใจของตัวเองและจ้องตอบนัยน์ตาคมกริบอย่างไม่ลดละ
กว่าจะรู้ว่าเล่นอยู่กับไฟก็สายเกิน ดวงตาของทาลอสเบิกกว้าง เมื่อเรมุสทาบริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่ม ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างว่องไว
ชายหนุ่มใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยของทาลอส ขณะที่บดจูบเร่าร้อนเรียกร้องให้เขาเผยอริมฝีปากและสอดลิ้นอุ่นเข้ามาเล้าโลมลิ้นบาง มืออีกข้างโอบรอบร่างเพรียวบางที่อ่อนระทวยลงเหมือนแท่งเทียนไขถูกไฟลน
เรมุสหยุดจูบ แล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อจ้องมองสีหน้ามึนเมาอารมณ์พิศวาสของทาลอส
“เจ้าสั่นสะท้าน ไม่เคยจูบกับชายอื่นมาก่อนหรือ”