“เดี๋ยวสิคุณ” วิสูตรเดินเข้ามาแล้วคว้าข้อมือหญิงสาวเอาไว้ รุ่งทิวาสะบัดมือเล็กน้อยแต่แล้วเธอก็ต้องหยุดเมื่อสัมผัสได้กับไออุ่นจากสัมผัสนั้น ปากที่กำลังจะอ้าเพื่อที่จะประทุษร้ายเขาทางคำพูด ก็เหมือนจะเบื้อใบ้ไปทันทีเมื่อเห็นสายตานั้น แล้วอาการที่ไม่กล้าสู้หน้าคนก็กลับมาอีก
“มีอะไรล่ะ ปล่อยมือก็ได้ฉันไม่หนีหายไปไหนหรอกน่า” กว่าที่หญิงสาวจะหาปากและเสียงของตัวเองเจอก็พบว่ามันนานและยากเย็นอยู่เหมือนกัน
“ผมจะจับเอาไว้ เพราะผมมั่นใจว่าหากผมจะเริ่มต้นพูดต่อไปคุณต้องหนีไปแน่ ๆ”
“เรื่องอะไรฉันจะต้องหนีคุณด้วย ปล่อยได้แล้ว” มือของเธอที่พยายามแกะมือของเขาที่เกาะกุมข้อมืออีกข้างของเธออยู่นั้นต้องหยุดไปเมื่อชายหนุ่มเอามืออีกข้างมาคว้ามันไว้ นี่ถ้ามีมืออีกข้างหนึ่งเขาคงจะประคองดวงหน้าเธอให้มองตรงมาที่เขาไม่ให้ก้มหน้าก้มตาหลบแบบนี้
“ก็ผมไม่มีความมั่นใจเสียเลยสิ ผมน่ะอุตส่าห์กล้าที่จะพูด แต่คนฟังน่ะกลับวิ่งหนีทุกที เมื่อคืนผมตัดสินใจแล้วว่าคนขี้ขลาดน่ะต้องจับมาตีเสียให้เข็ด”
“คุณจะตีฉันเหรอ” รุ่งทิวาเงยหน้าเขาแล้วทำสีหน้าตกใจ
“เอ จะทำดีไหมนะ ดูคุณสิเห็นเก่ง ๆ อย่างนั้นทีแท้ตัวก็เล็กนิดเดียว ดูข้อมือสิผมน่ะไม่กล้าบีบแรงเลยกลัวว่ามันจะเป็นรอยช้ำเสียเปล่า”
“แต่คุณบอกว่าคุณจะตีฉัน”
“ผมบอกว่าผมจะตีคนขี้ขลาดนี่นา แต่คุณไม่ได้ขี้ขลาดนี่” ดวงตาเขาเป็นประกายระยับนึกสนุกที่ได้แกล้งหญิงสาว
“ฉันไม่ได้ขี้ขลาด” ปากคอที่เริ่มสั่นของเธอบอกเขาออกไป
“ดีจังงั้นเงยหน้ามองผมสิ”
“แล้วไงล่ะพูดมาเร็วๆ สิ” รุ่งทิวากระแทกเสียงเงยหน้าขึ้นมาทำตาเขียวใส่เขา และแล้วชายหนุ่มก็เริ่มขบขันอีกครั้งทำไมผู้หญิงตรงหน้าช่างมีอาการน่ารักได้ใจเขาเสียยิ่งกระไร
“ผมชอบคุณ”
วันที่วางขาย
28 พฤศจิกายน 2556
ความยาว
133 หน้า (≈ 47,038 คำ)
ราคาปก
129 บาท (ประหยัด 31%)