เสน่หาวิวาห์แค้น

คำโปรย

อาทิตย์ไม่เคยคิดเลยว่าการกลับมาจากเมืองนอกในครั้งนี้ จะต้องเจอกับเรื่องที่ปวดใจอย่างแสนสาหัส นั่นเพราะแม่บ้านที่เคยรับใช้มารดามานมนาน บัดนี้ได้กลายมาเป็นแม่เลี้ยงเขาไปเสียแล้ว ทำให้ชายหนุ่มคิดหาทางแก้แค้นเธอให้เจ็บปวดเหมือนที่เขาได้รับ แต่การทำกับแม่เลี้ยงโดยตรงมันจะไปสนุกอะไรล่ะ สู้ไปทำลายชีวิตลูกสาวของผู้หญิงคนนั้นให้เจ็บปวดและทรมานใจอย่างแสนสาหัส มันเป็นอะไรที่น่าสะใจกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า
*-*-*-*-*-*-*
ร่างบอบบางถูกเหวี่ยงลงบนเตียงนอนก่อนร่างสูงจะตามขึ้นไปคร่อมตัวทับทาบไว้ แทบไม่ยอมให้อีกฝ่ายขยับเขยื้อนได้เลยสักนิด
“ปล่อย! ออกไปนอนห้องโน้นสิคิดถึงกันมากไม่ใช่เหรอคะ”
“ถึงตะวันไม่พูดประชดพี่ก็ไปแน่แต่ไม่ใช่วันนี้” อาทิตย์ยิ้มมุมปาก กดจมูกคมลงบนแก้มขาวสูดกลิ่นหอมอย่างหื่นกระหาย
“พี่อาทิตย์พูดเล่นใช่ไหมคะ พี่อาทิตย์แค่ล้อตะวันเล่นใช่ไหมฮึก...” เมื่อได้ยินคำพูดทิ่มแทงใจหยาดน้ำใสก็ไหลลงจากหางตาเป็นสาย ความสุขที่เธอวาดฝันไว้มันกำลังจะกลายเป็นเพียงฝุ่นในพริบตา
“ถ้าพี่จะบอกว่าจริงล่ะ ตะวันมันก็เป็นแค่ของตายสำหรับพี่อยู่แล้ว พี่ตั้งใจว่าจะมีเมียอีกสักสองสามคน จะได้ช่วยแบ่งเบาภาระตะวันยังไงล่ะดีไหม” อาทิตย์เอ่ยหน้าตาย น้ำตาที่ไหลรินตรงหน้าไม่ส่งผลให้หัวใจเขาคลายความร้ายกาจลงเลยสักนิด