เจ้าสาวติดปีก

คนอย่างนายหัวคิมไม่ใช่ไอ้ไก่อ่อนที่ใครจะมาหลอกฟัน(เงินสินสอด)แล้วเทง่ายๆ ไม่ว่ายัยเจ้าสาวตัวแสบจะติดปีกบินหนีไปไกลสุดล่าแค่ไหน เขาก็จะตามล่าเธอมาลงโทษให้ได้ ชนิดที่เธอจะต้องจดจำเจ้าบ่าวคนนี้ไปอีกนาน

“ว๊าย!นายหัว นี่คุณเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่” วรรณรษาร้องอุทานเสียงหลง พลางรีบหยิบผ้ามาปิดหน้าอกและแผ่นหลังของตัวเอง แต่ผ้าขนหนูเจ้ากรรมที่เธอนุ่งก็ทำท่าจะหลุดไม่หลุดแหล่ หญิงสาวจึงรีบย่อตัวลงแล้วตะโกนบอกให้ชายหนุ่มออกไป
“คะ...คุณออกไปก่อน ฉันกำลังโป๊อยู่” หญิงสาวร้องเสียงหลงด้วยความอับอาย
แต่เสียงบอกนั้นไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มยอมทำตามแต่อย่างใด แถมเขายังจะแกล้งลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงมาหาเธออีก
วรรณรษาร้องห้ามด้วยน้ำเสียงโมโหกึ่งขอร้อง “อย่าเข้ามานะนายหัว ฉันขอร้อง”
เจ้าของใบหน้าหล่อเหลากดยิ้มร้ายที่มุมปาก หยุดยืนอยู่กลางห้อง ดวงตาคมมองที่คนกำลังโป๊อย่างนึกขัน เพราะท่าทางกึ่งนั่งกึ่งย่อตัวของหญิงสาวที่ผ้าขนหนูกำลังจะหลุดออกจากตัว มันช่างตลกและน่าเอ็นดูนัก
“ให้ฉันช่วยอะไรมั้ย” เสียงทุ้มแกล้งถาม พลางก้าวเท้าเข้ามาใกล้อีกนิด
วรรณรษาที่ม้วนตัวอยู่กับผ้าขนหนูเจ้ากรรม กัดเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโหถ้าไม่ติดที่ผ้ากำลังจะหลุดออกจากตัว เธอคงกระโจนกัดหูเขาไปแล้ว
"ถ้าจะช่วย ก็ช่วยออกไปข้างนอกดีกว่า ออกไป” เสียงใสดุเข้มออกมา
ทว่าคนตัวโตเจ้าของความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ยังไม่ยอมจากไปง่ายๆเขายืนมองท่าทางตลกของเธอตาใสแป๋ว ลุ้นว่าผ้าขนหนูจะหลุดลงมาตอนไหน
คนฉุนควันออกหู เอ่ยด้วยน้ำเสียงรอดผ่านไรฟัน “ฉันบอกให้คุณออกไปไง หูตึงเหรอ”

** ฝากอุดหนุนเจ้าสาวติดปีกด้วยนะคะคุณนักอ่านผู้น่ารัก ^^