บัลลังก์แห่งรัตติกาล เล่ม 4 (เล่มจบ) (TheThroneOfDarkness)

“ฝ่าบาท เท่านี้ภูตมังกรก็รับโทษทัณฑ์มากมายแล้ว ฝ่าบาทเคย ‘รัก’ ไม่ใช่หรือเพคะ พระองค์เองก็รู้รสชาติของความรักเป็นอย่างดี แล้วทำไม..”

“ก็เพราะเคยรักไงล่ะ!” เสียงที่เคยคิดว่าหวานล้ำสวนกลับมาทันควัน “เคยรัก.. รักมาก รักหมดจิตหมดใจ รัก..แทบยกทุกอย่างให้ได้ สุดท้ายเป็นเช่นไร” สุรเสียงแปรเปลี่ยนกลายเป็นเหี้ยมเกรียม

รัก..ใช่เพราะรัก รักมาก..ก็แค้นมากเป็นธรรมดา

ยิ่งรักมากเท่าไรก็แค้นได้เท่าทวี

“บ้านเมืองพินาศเพราะข้า! เพราะความรักของข้า! ทำให้เผ่าพันธุ์ถูกตีตราบาป ไม่ใช่เพราะรักหรือไร ที่ทำให้พงศาสิ้นสูญ ความรุ่งโรจน์โรยราเพราะรักใช่ไหม ที่ทำให้เจ้าต้องพลัดพรากถิ่นฐาน ระหกระเหินจากเมืองเกิด ที่ทำให้เจ้าต้องลำบากแบบนี้ก็เพราะความรักเหมือนกันไม่ใช่หรือ!!”

“ฝ่าบาท..”

“ข้ารัก! เวลานี้ก็รัก!! แต่..ในความรัก ข้ากลับแค้นเขายิ่งกว่า คำสาปที่ลงไว้ ไม่ได้ถึงครึ่งของความต้องการข้าเลยสักนิด ข้าอยากให้มันตายทั้งเป็น! อยากให้มันรู้รสชาติของความเจ็บปวดที่มันเคยก่อไว้” เสียงนั้นเย็นชาดุจคมของแท่งน้ำแข็ง “แต่มัน..มันกลับตายง่ายเกินไปนัก แล้วเจ้าจะให้ข้าลงโทษใคร ถ้าไม่ใช่ลูกหลานของมัน!!”

ติดตามผลลัพธ์ของคำสาปได้ในบัลลังก์แห่งรัตติกาลเล่มสี่ (เล่มจบ) นี้ค่ะ