ร้ายแผลงรัก

“เฮียรู้ว่าหนูเป็นต้องจันทร์ เลยหลอกหนูใช่ไหม ทำไมเฮียเป็นคนแบบนี้ หลอกหนูทำไม”
ตะโกนออกมาสุดเสียง
แต่คนที่ถูกตะโกนใส่ กลับวางหน้านิ่งใจเย็นนิ่งอยู่ขอบเตียง ในสภาพเปลือย อวดหุ่นล่ำๆ ไม่คิดจะปกปิดสักนิด
“เฮียไม่ได้หลอก หนูนั่นแหละมาหลอกเฮียเอง” พายัพยอมรับผิดแค่ครึ่งเดียว
“เพราะหนูหลอกเฮีย เฮียเลยสวมรอยหลอกหนู”
“ไม่สวมรอย แค่พอเฮียรู้ว่าหนูเป็นใคร เฮียก็แค่ไม่บอก เห็นหนูชอบเป็นไอ้หนูของเฮีย เฮียเลยไม่อยากให้เสียน้ำใจ อุ๊บ!”
‘มันต่างจากหลอกตรงไหนกันเล่า รู้แต่ไม่บอกเนี่ย’ คิดอย่างเหลืออดอีกคน
ยกหมอนหนุนขึ้นฟาดพัลวัน จนพายัพต้องหาวิธีหลบ ยึดหมอนเอามาปิดตัวเองไว้ ต้องจันทร์เหลืออดกับความนิ่งเฉยและใจเย็นของอีกคน
ลนลานคลานไปอีกฟากของเตียงมองหาเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกไป
“หนูจะเอาอะไรเฮียจะหยิบให้”
“หนูจะเอาเสื้อผ้า ข้าวของ หนูจะไปจากที่นี่”
ตวาดทั้งไม่มองหน้าเขา พยายามจะหย่อนขาลงพื้น
แต่ก็ไม่ไวเท่าพายัพที่เดินไปหยิบเสื้อผ้ามายื่นให้ แล้วความใจดีเอาใจใส่ของเขาก็ทำให้ต้องจันทร์ต้องมองเมินไปทางอื่น
คนอะไรไม่รู้หรือไงว่าเธออาย แม้จะพึ่งมีอะไรกันมา แต่ก็ใช่ว่าจะมองเขาเดินโชว์อวดเนื้อตัวไปทั่วห้องแบบนี้ได้
“เสื้อผ้าน่ะเฮียให้ได้ แต่จะไปจากเฮียนะยาก หนูได้เฮียแล้วนะ จะมาทิ้งขว้างเฮียแบบนี้ไม่ได้ เฮียเสียหาย เสียตัวให้หนูแล้ว จะใจดำไปหน่อยไหมที่จะไม่รับผิดชอบการกระทำของตนเอง”
___________________________________

โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ

นิยายรักนี้ เส้นชีวิตราบเรียบมา ติดจะน่ารัก กุ๊กกิ๊ก อยู่บนพื้นฐานของคำว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้