ดวงใจพัฒ

แต่งงานฉบับสายฟ้าแลบ!
คำว่าแต่งงานห่างไกลจากสภาพเพิ่งอกหักมาของพิพัฒ
อย่างกับใครลิขิตให้เขาต้องมาแต่งงานกับมาลิน
แต่มันไม่ใช่พรหมลิขิต เมื่อมันคือแผนการของใครบางคนต่างหาก
เป้าหมายยังไม่แน่ชัดว่าเป็นพิพัฒหรือมาลินกันแน่

*****************************************************

“เฮ้ย! คุณ”
มาลินขยับตัวหนีไปที่หัวเตียงพานทำให้พิพัฒลืมตาตื่นตกใจกับเสียงดังๆ ซึ่งได้ยินในเวลาที่ฟ้ายังมืดอยู่ด้วยซ้ำ ชายหนุ่มหยิบรีโมทมาเปิดไฟให้สว่างทั้งห้องพลางมองไปยังสาเหตุของการตื่นเช้ากว่าปกติของเขาในวันนี้
“คุณมานอนที่นี่ได้ยัง บอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ได้เป็นฝ่ายกอดคุณ” มาลินพูดออกไปแล้วก็ชักงงตัวเองว่าจะแก้ตัวเรื่องกอดเขาไปทำไม ในเมื่อเขาต่างหากที่กอดเอวเธออยู่ตอนที่ตื่นนอนมา
พิพัฒเสยผมที่ยุ่งจนมาปรกหน้าผากของตัวเองพลางมองมาลินที่หัวยุ่งไม่พอ หน้าตายังเหมือนกับกำลังเจอฆาตกรโรคจิตอย่างไรอย่างนั้น ทั้งๆ ที่เขาน่ะลำบากเพราะเธอกว่าจะได้นอนก็เข้าสู่วันใหม่แล้ว
“ข้อแรก นี่มันเตียงของผม ข้อสอง เรื่องกอดมันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่ได้อยากกอดคุณ แต่คุณนั่นแหละมากอดผมไว้มันก็มีเผลอๆ กันบ้างนึกว่าหมอนข้างเพราะมันเรียบเหลือเกิน”
มาลินแทบกรี๊ดออกมาไม่แน่ใจแล้วว่าอยากชกพิพัฒด้วยคำพูดไหนก่อน เรื่องที่เขามากอดเธอ แล้วเขาดันบอกว่าเธอไปกอดเขาก่อนหรือการที่เขาหาว่าเธอแบนจนเหมือนหมอนข้าง
อีตาบ้า!

*****************************************************

มาลินยิ้มแห้งๆ ไม่อยากตอบว่าเหม่อเพราะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนั่นล่ะ พิพัฒเห็นหญิงสาวอ้ำอึ้งก็พอจะเดาคำตอบได้ว่าคราวนี้เขาคงมีส่วนที่ทำให้เธอขาแพลง ชายหนุ่มวางขาของหญิงสาวลงที่พื้นดังเดิม เธอกำลังจะบอกขอบคุณ แต่เขากลับขยับเสื้อของเธอลงมาที่ไหล่
“คุณจะทำอะไรคะ ฉันคิดว่า...”
“คิดลึกน่ะสิ ผมจะทายาให้” พิพัฒเห็นแว่บๆ ว่ามีรอยช้ำที่หลังของมาลิน ที่เธอบอกว่าล้มไม่แรงคงไม่ใช่แล้ว
มาลินเม้มปากกลั้นใจเมื่อนิ้วอุ่นๆ ของพิพัฒทายาที่ไหล่ด้านหลังซึ่งเธอไปกระแทกกับหินจนล้มทำให้มีรอยช้ำ เธอไม่ได้คิดลึก แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้ตัวเองชักคิดอะไรที่มันอีโรติกเข้าไปทุกที
พิพัฒดึงเสื้อขึ้นมาที่เดิมพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ๆ เพื่อถามว่า “บอกผมมา นอกจากรอยที่หลังแล้วมีตรงไหนอีกบ้าง”
“มีแขนกับที่เอวค่ะ เดี๋ยวฉันทายาเองดีกว่านะ” มาลินตอบพลางยื่นมือไปจะหยิบยามาทาเอง แต่พิพัฒกลับดึงเสื้อของเธอขึ้น “คุณจะทำอะไรอีกคะ ฉัน...ฉัน”
“บอกแล้วไงว่าอย่าคิดลึก ผมจะช่วยทายาให้จริงๆ ไม่ได้คิดทำอย่างอื่นเลย”
มาลินจะแขม่วพุงก็ไม่ทันแล้ว อีตาบ้า! เธอเพิ่งกินข้าวต้มมาสองชาม ตอนนี้คงเหมือนกำลังท้องสามเดือนอย่างไรอย่างนั้น แล้วที่สำคัญเธอเขินจนตัวจะเหลวเป็นน้ำอยู่แล้ว เกิดมานอกจากป้าอุ่นที่เห็นร่างกายของเธอหลังจากอายุผ่านช่วงวัยรุ่น ตอนนี้ก็มีเขาอีกคนนี่แหละ พิพัฒแฉลบมองแล้วก็ได้แต่แอบยิ้ม มาลินไม่เพียงเขินจนหน้าแดง แต่ตัวยังแดงตามไปอีกด้วย