รอยไหม

...วิญญาณของเจ้าศิริวัฒนายังคงถูกกังขังให้วนเวียนอยู่ในพระราชวังหลวง
จนกว่าฉันจะกลับมาทอผ้าไหมผืนนั้นให้เสร็จสิ้นและให้อภัยแก่เขา

เรื่องราวทั้งหมดนี้น่าเศร้าเกินกว่า จะมีผู้ใดบันทึกเอาไว้
ภายหลังต่อมาเมื่อผู้คนที่อยู่ร่วมยุคร่วมสมัยล้วนละสังขารล่วงไปตามกาลเวลา
จึงไม่มีผู้ใดจดจำโศกนาฏกรรมในครั้งนั้นได้อีก แต่อย่าได้แปลกใจเลยว่าฉันรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร

ฉันรู้เรื่องทั้งหมดนี้จากบันทึกของเผียพัน บิดาของแม่หญิงดวงดอกไม้
และรับรู้จากคำบอกเล่าของเจ้าศิริวัฒนา…
ใช่แล้ว…ฉันได้พบกับเขาที่หอพิพิธภัณฑ์..

นอกจากนี้ฉันยังได้พบกับผ้าไหมที่เจ้าหญิงมะณีรินทอค้างเอาไว้อีกด้วย
ทุกวันนี้ฉันจึงกลับไปที่พิพิธภัณฑ์ เพื่อทอผ้าผืนสุดท้ายของเจ้าหญิงมะณีรินให้เสร็จ
เพื่อที่ดวงวิญญาณของเจ้าศิริวัฒนาจะได้เป็นอิสระเสียที หลังจากที่ต้องทนทุกข์ทรมานมานานนักหนา….

รางวัลชมเชยจากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ปี 2551